Cycling from east to west, USA

Tussen 20 april en 25 mei 2017, gaan Bart Spoormakers en David Bakker op een wieleravontuur door Amerika. In 33 dagen gaan zij van Californië naar Boston (‘coast to coast’) fietsen. Dat wil zeggen dat ze samen met een groep wielrenners, ruim 5.500 kilometers op de racefiets gaan afleggen! Over de totale reis krijgen ze slechts 2 rustdagen. Het doel hiervan is een wieleruitdaging van wereldklasse aangaan, welke gekoppeld is aan sponsoring voor goede doelen!


woensdag 3 mei 2017

Dag 11 - Tucumcari - Dalhart - 155 km

Today Helmond rides for:
Vescom & IntoAction


Opstaan om 5.15 uur. Ontbijt om 6.00 uur en de 1e groep (waaronder Bart) vertrekt om 6.50 uur. Tijdens de eerdere briefing voor de dag van vandaag wordt ons door Mike vertelt wat het probleem vandaag zal gaan worden: de wind. Bart vertrekt met een groep van (in totaal) 5 personen.

Het gezelschap van Bart! (gedeeltelijk, door de wind)

Een van de vijf is een Amerikaanse deelnemers die het deelnemen aan een groep niet geheel snapt. Het is dan immers de bedoeling dat je – ieder om de beurt – een ongeveer even lang stuk fietst. Dat begreep de man in kwestie niet geheel. Als een dolleman reed hij door het groepje heen. Uiteindelijk heeft deze man, Ted genaamd, in de middag op moeten geven voor de dag. Ook Scott, onze deelnemende nestor van (nog) 68 jaren jong, die inmiddels voor de vijfde keer deze reis onderneemt, heeft vandaag voor de eerste keer op moeten geven. 


Dit alles was te wijten aan de hoge windsnelheden. Naarmate de dag vorderde, nam de windkracht toe. Bovenstaand filmpje mag daarvan getuigen zijn. Windkrachten van 5 tot 7 vielen ons ten deel vandaag: gedurende de hele route van 155 kilometer stond de wind ons tegen. Dat viel behoorlijk zwaar en was hard werken. Moe maar voldaan zijn we aangekomen.


Ondanks het harde werk en felle windstoten, werd er vooralsnog tijd gemaakt om het een en ander in beeld te brengen, zoals bijvoorbeeld onderstaande machine. In de VS is nagenoeg alles wat wij tegen komen van XL-formaat. Onderstaand machine is geen uitzondering op de regel. Dit is een machine die Bart tegen kwam waarmee het land wordt geïrrigeerd.

Dit machine strekt zich tot aan de verte toe.

Uiteindelijk was dan de eindbestemming van vandaag in zicht: het plaatsje Dalhart. Een bord verwelkomde ons; dat leek ons een mooi fotomomentje. Er stopte een auto voor de drie leden van ons resterende fietsgroepje; de chauffeur van die betreffende auto vertelede vol trots dat hij de enige wielrenner in de plaats Dalhart was (inwoneraantal: 7920). Hij was zo vriendelijk om voor het groepje van Bart onderstaande foto te maken.

Doug, Jake en Bart (van links naar rechts)

Smakelijk gegeten vervolgens in het enige, in de aanwezigheid van het hotel, bestaande restaurant, waar onderstaande foto is genomen. Daar hebben wij van een echte Texaanse maaltijd mogen genieten. Eten waar wij al vanaf het begin van de reis over hadden. Deze wens werd vervuld. 

Samen aan tafel in een Texaans restaurant

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bedankt voor uw bericht!