Cycling from east to west, USA

Tussen 20 april en 25 mei 2017, gaan Bart Spoormakers en David Bakker op een wieleravontuur door Amerika. In 33 dagen gaan zij van Californië naar Boston (‘coast to coast’) fietsen. Dat wil zeggen dat ze samen met een groep wielrenners, ruim 5.500 kilometers op de racefiets gaan afleggen! Over de totale reis krijgen ze slechts 2 rustdagen. Het doel hiervan is een wieleruitdaging van wereldklasse aangaan, welke gekoppeld is aan sponsoring voor goede doelen!


zondag 30 april 2017

Dag 8 - Rustdag - 0 tot 50 km

Vandaag is onze eerste rustdag, na 7 dagen achter elkaar te hebben gefietst en een kleine 1360 km te hebben afgelegd. De benen voelen goed en de motivatie is er nog steeds. Voor velen is de rustdag gewoon een luie dag. Nee hoor, bij ons wordt er vooralsnog hard gewerkt! In eerste instantie zijn wij even naar de lokale fietswinkel gegaan om o.a., nieuwe reserve banden te kopen. Hierna was het

fietsen poetsen,



de baard eraf laten scheren



en eventjes richting de nabije berg uitfietsen.

Rondje van 2 uur, 49 km uitfietsen

Wij zijn klaar gestoomd voor de rit van morgen, een reusachtige tocht van maar liefst 220 km met  ook nog 2,500 hoogtemeters. Met gezonde spanning, gaan wij deze uitdaging aan. Het is frisjes buiten maar het zal dan ook wel zonnig zijn. Dus, wij hopen op het beste!

Dag 7 - Gallup - Albuquerque - 217 km


Helmond rides today for:
Paviljoen De Waranda & RSW Accountants en adviseurs



Vanochtend ontbeten rond 6.30 uur. De eerste lading van de koffers zou plaats hebben om 6.50 uur, aangezien de dagelijkse briefing plaats had om 7.00 uur, waarna de eerste groep (waaronder Bart) zou kunnen vertrekken direct aansluitend aan de briefing. 

Het weer en weg bij vertrek

Tijdens de briefing werd ons meegedeeld dat de eerste groep pas zou mogen vertrekken om 8.00 uur om te voorkomen – in verband met de temperatuur net rond het vriespunt  - dat er om die reden  ongelukken zouden kunnen gebeuren. Om 8.00 uur vertrok Bart met enkele reisgenoten en David met de overige reisgenoten om 8.15 uur. Halverwege de rit hebben wij langs de Continental Divide, de plaats waar scheiding wordt gemaakt tussen de richting van de wateren die uit de bergen komen, naar West of Oost. Een prachtige canyon met brede uitzichten om weer krachten op te doen!

Continental divide, een van de mooiste uitzichten van de dag

We hadden een lange tocht voor de boeg ! Het eerste gedeelte ging prima, alhoewel ons lagere temperaturen waren voorspeld dan gisteren. Vanaf de lunch werd het weer steeds slechter. Ondanks de uitdaging die we voor de boeg hadden wist David vandaag een nieuw persoonlijk snelheidsrecord te vestigen. Met geleende aerobars, heeft hij een solo tijdrit gereden over de gehele rit. Zijn gemiddelde snelheid was uiteindelijk : 32,5 km/uur over de totale lengte van 215 km. Bart had ook een mooi gemiddelde tot aan de lunch (halverwege de dagrit).

Onderweg, met dreigende wolken in het zicht

De lunchpauze van ¾ uur voor Bart was zodanig lang dat hij als laatste van de groep voor het tweede gedeelte op pad ging.  Doug, een Amerikaanse deelnemer die als een na laatste vertrok vanaf de lunchlocatie en met wie Bart had afgesproken dat hij hem zou in halen, heeft Bart niet meer gesproken tijdens het vervolg van de rit. ’s Middags dus veel regen, hagel en zelfs sneeuw gehad. David was aan de top van een van de laatste bultjes toen de hel los barstte. Hij moest nog een flinke afdaling met hagel, sneeuw en tegenwind trotseren met snelheden van circa 50 km/u bij de afdaling. Een echte uitdaging maar dan ook prachtig om te ervaren. 



Ondanks al dat onheil, hebben we het allemaal gehaald ! Aanvankelijk, kort na het gedeelte waar het gesneeuwd heeft, hebben de meeste rijders een verkeerde afslag genomen tot aan de volgende rustplaats. Na even zoeken midden in de storm, kwamen wij bij de rustplaats terecht. Zo konden wij bij een lokaal restaurant even warm worden en tot rust komen voor de laatste beklimming en afdaling tot aan Albuquerque (een stad van een kleine miljoen inwoners). 

Bart, de laatste held binnen, om 19.15 uur

Na een warme douche, zijn we met met een kleine gezelschap aan tafel gegaan waaronder Doug en Matt ook zatten. Bij deze een kort verhaal over deze twee reisgenoten: Doug heeft in de jaren negentig vier jaar in Den Haag gewoond, in verband met het werk dat zijn echtgenote verricht heeft voor het Internationaal Strafhof in Den Haag. Af en toe probeert Doug heel trots een Nederlands woord uit te spreken, wat hem overigens minder succesvol af gaat. Overigens is er nog een tweede Amerikaanse deelnemer, Matt, die in Den Haag gewoond heeft, een jaar in zijn geval. Matt rijdt ook met een sponsordoel: geld verzamelen voor onderzoek naar diabetes. Matt’s vader, diabeet, is een aantal jaren geleden met zijn auto verongelukt vanwege een te lage bloedsuiker, dus als gevolg van diabetes. Zo kom je het een en ander te weten over de deelnemers: dat schept ook verbinding. Morgen de eerste rustdag ! 



vrijdag 28 april 2017

Dag 6 - Winslow - Gallup - 215 km

Today Helmond rides for:
 Bouwbedrijf van den Heuvel en Studio Arjan Hogers




Vandaag om 6.30 uur op de fiets vertrokken van uit ons hotel van Winslow (Arizona) naar Gallup (New Mexico). Voorspeld werd door de reisleiding een minder zonnige dag dan gisteren en lagere temperaturen. Nou dat bleek te kloppen: een temperatuur bij vertrek van ongeveer 10 graden Celsius, welke temperatuur gedurende de dag alleen maar zou dalen. Van de 210 km. hebben we er ongeveer 160 km doorgebracht op de vluchtstrook van de zogenaamde "Interstate" (snelweg) die ook voor fietsers bestemd is. 

Fietsen onder dreigende wolken

Onze Mike (de reisleider) had het vandaag behoorlijk druk met het vervangen van alle "flats" (lekke banden) van de dag. Ja onze Mike is een sportieve man. Hij doet de dagelijkse briefings, kijkt voor vertrek de fietsen na en repareert ze zo nodig. Gedurende de eerste helft van de dagetappe is hij met zijn busje onderweg om alle deelnemende fietsers te helpen en na de lunch fietst hij zelf ook nog de helft van de dagetappe. Mike is 69 jaar en doet dit al 25 jaar. Heeft ook lang in het leger gediend. Een echte Amerikaanse legerofficier; streng maar rechtvaardig !

Meer over Mike op www.bamacyclist.com

Het weer werd  in de loop van de middag slechter: regen, zelfs sneeuw hebben we gezien met de temperatuur dalend naar 6 graden. Maar we zijn allemaal weer heelhuids aangekomen in het hotel, ook al voelde dat niet zo, gedurende de eerste 5 minuten. Met trillende handen en halfbevroren ledematen was het even bijkomen totdat wij weer op temperatuur waren. We zijn inmiddels in onze derde staat; New Mexico, waar de klok een uur vooruit gaat !

Aan de grens van onze 3de staat, New Mexico

Dus vandaag  nog minder tijd voor jezelf ter beschikking helaas. Morgen nog een keer 215 km maar gelukkig mogen wij morgenvroeg 'uitslapen' tot 05.30 uur. Zondag gaan wij onze eerste vrije dag beleven  (van de in totaal gedurende de reis, twee vrije dagen)  in Albuquerque; daar zien we naar uit, overigens genieten wij van alle fietsdagen. Morgen weer een dag !

Fietsen door Indiaans gebied en terug naar de 60's

donderdag 27 april 2017

Dag 5 - Cottonwood - Winslow - 173 km

Today Helmond rides for:
A. Jansen B.V. (Legioblock) en Wesselman (accountants & adviseurs)




Vandaag stond een tocht van 170 km. op het programma. Vroeg op (hoort inmiddels tot de dagelijkse routine) om 5.15 uur. Koffers bij de bus zetten, ontbijten en vertrekken in groepjes. Bart vertrekt met enkele anderen om 6.45 uur als eerste groep, nadat de fiets van Bart 's ochtends een lekke band bleek te hebben; gelukkig konden wij het probleem snel samen verhelpen. David vertrok een half uur later.

Red rock valley in het zicht

De eerste 65 km's tot aan de lunch bestonden voornamelijk uit klimwerk. In eerste instantie zijn wij richting de 'Red rock valley' gegaan, een omgeving die op indrukwekkende wijze, langzamerhand plaats maakt voor het relatief lager gelegen Oak Creek Valley. Deze vallei is een soort verborgen paradijsje tussen de bergen. Met beboste bergwanden, indrukwekkende rotsformaties aan beide kanten van de weg en groene uitzichten tot waar het oog reikt, hebben wij ons tijdens het klimmen geen minuut verveeld. 

Het begin van Oak Creek valley

De laatste klim was relatief stijl richting een van de mooiste uitzichten die wij tot nu toe hebben gezien. Na een korte rust op die stille plaats, zijn wij verder lichtjes omhoog geklommen tot aan de plaats van de bevoorrading voor onze hard nodige lunch. Na een korte pauze gingen wij weer op pad.

Samen met Matthias, de enige Duitse deelnemer

Na de lunch is het vervolgens bergafwaarts gegaan over voornamelijk vlak terrein dat steeds verder naar lager gelegen gebieden ging. Met de wind in de rug, hebben wij over de vluchtstrook van de snelweg, die tevens als fietspad dient, de laatste 2 uur van onze fietstocht vandaag met gemiddelde fietssnelheden tot boven de 42 km/uur gereden ! 

Met sponsoren A. Janssen B.V en Wesselman

20 mijl (32 km) voor de aankomst bij het hotel, was er nog een bevoorradingspost voor ons. Deze keer op het vlakke land, waar de sponsorvideo opgenomen is. Het bijzondere aan deze plaats is dat zich 6 mijl verderop de "Meteor crater (Barringer krater)" bevindt. Een zeer grote uitholling van de aarde, ontstaan door een nikkelijzeren meteoriet, 50.000 jaar geleden.
Foto uit www.meteorite.com

Nadat David een vlot ritje gemaakt heeft tot aan de tweede rustplaats, heeft hij vrijwel direct na het vertrek van die plaats twee maal lek gereden op net nieuw aangelegde buitenbanden. Hij was niet de enige. Er waren zelfs renners die vandaag tot wel vijf maal lek hebben gereden ! Dat komt door alle bandenresten en andere losse auto-onderdelen die over het fietspad (de vluchtstrook van de snelweg) verspreid liggen. Afgezien van de lekke banden, hebben we weer een prachtige dag gehad. 

Aankomst bij het hotel

Morgen (vanzelfsprekend) vroeg op, zelfs eerder dan gewoonlijk (4.45 uur) ! Dan gaan wij een tocht van 135 mijl (216 km) afleggen. Moe maar tevreden gaan we om 22.00 uur slapen.  

woensdag 26 april 2017

Dag 4 - Wickenburg - Cottonwood - 165 tot 177 km

Today Helmond rides for:
APM3D



Vandaag om 5.30 uur opgestaan en om 6.00 uur aan het ontbijt. De eerste groep deelnemers (waaronder Bart) vertrok om ongeveer  6.45 uur en de tweede groep ongeveer een half uur later. Na ongeveer 15 km kwam de eerste groep aan bij een wegversperring, waar ons te kennen werd gegeven dat we om moesten draaien want net voor ons waren de laatste voertuigen door gelaten in het kader van de aanstaande asfaltering van die betreffende weg. Onze 2 begeleidsters kregen het niet voor elkaar om de politieman in kwestie er van te overtuigen dat het noodzakelijk was om ons door te laten omdat in het geval hij dat niet mocht doen wij een enorm stuk zouden moeten omrijden. 

De weg van de omleiding

Gelukkig kreeg onze Mike (de tourleider) het wel voor elkaar om – via de telefoon – de politieman in kwestie er van te overtuigen dat het echt nodig was om ons door te laten. De tweede en derde groep, waaronder dus ook David, moesten om die reden iets meer dan 7 mijl (circa 12 km) omrijden. Bart’s bloedsuikerspiegel schommelde erg vanochtend, dat in combinatie met een controlemiddel voor de meting van zijn bloedsuikerspiegel dat niet meer goed werkte heeft voor nogal wat oponthoud gezorgd voor Bart. Na een aangename lunch was dat probleem opgelost.

Een van de vele uitzichten tijdens de klim

De etappe van vandaag was de eerste “bergetappe” van de tour met drie behoorlijke beklimmingen. Een heel mooie dag, met niet te warm weer (25 graden ),  prachtige luchten en hele mooie weidse uitzichten. Samen hebben wij na de lunch de tweede klim bedwongen. Het heeft mooie beelden opgeleverd. Na een stuk op de snelweg , vlak voor de laatste beklimming , hebben wij hierna ieder op eigen tempo gefietst. 

Uitzicht tijdens de derde klim

De derde en laatste beklimming, is een flinke berg met een  hoogte van maar liefst 2,140 meter. Dat was een serieuze uitdaging aan het einde van de dag met af en toe zware windstoten midden op de klim. Vlak voor de top, heeft David onze reisgenoot Scott kunnen inhalen voor een fotomoment. Hij is immers degene die deze toch maar liefst al 4 keer op zijn naam heeft staan!

Bart tijdens de afdaling

De afdaling was de grootste beloning van de dag. Met uitzichten tot aan de verre, rode bergtoppen die wij morgen mogen bedwingen, zijn wij op zeer goed onderhouden wegen met volle snelheid gedaald. Voor David was dit een hoogtepunt wegens de vermoedelijk, hoogste topsnelheid tijdens een afdaling, een kleine 81,75 km/uur.

Uitzicht tijdens de afdaling

Bij aankomst in het hotel en na een ontspannen moment in het zwembad met onze reisgenoten, hebben wij de dag uiteindelijk met 6 van de deelnemers afgesloten in een Chinees restaurant. 
Morgen weer een nieuwe klimdag. 

dinsdag 25 april 2017

Dag 3 - Blythe - Wyckenburg - 185,07 km

Today Helmond rides for:
Ariza


Pieter van Neerven, heel erg bedankt voor de aanmoedigende woorden! Dat motiveert ons enorm.

Vanochtend mochten we “lekker lang” uitslapen. Althans, degenen die dit hebben gedaan. David is eerder dan gewoonlijk opgestaan om een klein half uurtje in het donker te gaan hardlopen. 

Lekker vroeg beginnen

Vertrek was voor de vroege vogels om 6.30 uur en voor de uitslapers, om 7.00 uur. Vanaf 05.00 uur kon er worden ontbeten in dit hotel. Wij zouden immers een vrij eenvoudige route gaan afleggen, in totaal 185 km waarvan wij een slordige 1,085 hoogtemeters zouden klimmen. De vrij eenvoudige route bestond er in dat wij langs de ‘Interstate i-10’ zouden fietsen op een vrijwel kaarsrechte route naar Wickenburg toe.

Welcome to Arizona!

Na ongeveer 15 km passeerden we de grens met Arizona, hetgeen vanzelfsprekend op beeld is vastgelegd.  De enorme uitgestrektheid van het landschap is indrukwekkend. De verwachte hitte voor vandaag is ook meegevallen: onder de 35 graden Celsius. Alles went, ook dit soort temperaturen, met name vanwege het feit dat de lucht zeer droog is.

Een uitgestrekte landschap

Aan het einde van de route, vlak voor de aankomst, werden wijop een heerlijke afdaling en wind in de rug getrakteerd. Zo konden wij met snelheden tot boven de 40 km/uur richting Wickenburg afdalen. Wij hebben vandaag veel van de – typisch voor Arizona – enorme cactussen gezien waarmee het landschap is versierd. Wickenburg is overigens een echte ‘cowboy’ stad met saloons, bars en restaurants waar lekker en mals vlees kan worden gegeten. De staat Arizona is zeker een bezoekje waard.

Typisch Arizona, onderweg

Uiteindelijk zijn we redelijk vroeg in het hotel aangekomen: voor 16.00 uur. De meeting voor de volgende dag was dan ook eerder dan gebruikelijk, 17.30 uur. Dit gaf ons voldoende tijd om in alle rust van het dorp en van een uitgebreide maaltijd te genieten. Wij gingen aan tafel met twee van onze Engelsen reisgenoten, Andrew en Mark, die vandaag gezamenlijk maar liefst 5 keer lek hebben gereden ! 

Dus... lekker fietsen zo, langs de snelweg

Uiteindelijk lekker over politiek en overige interessante onderwerpen gesproken. Het was een fijne avond, nu vroeg naar bed omdat morgen een bergetappe van  170 km met maar liefst 2,700 hoogtemeters op het programma staat. Vergelijkbaar met circa 2,5x de Alpe d’Huzes.

maandag 24 april 2017

Dag 2 - Palm Springs - Blythe - 217,26 km

Today Helmond rides for:
Artifort en Lande



Vanochtend om 4.45 uur opgestaan en vervolgens ontbeten. Koffers bij de bus gezet en Bart vertrok met 6 anderen (de mindere goden) om 06.15 uur. David en de anderen vertrokken om 6.30 uur. 

Omhoog fietsen door de woestijn

Nadat we door een prachtige ‘canyon’ omhoog zijn gereden, zijn we na ongeveer 105 km en na de lunch op een snelweg, de “Interstate”, aanbeland. Vervolgens hebben wij ongeveer de resterende 105 kilometers op de vluchtstrook moeten fietsen. Dat is gelukkig allemaal goed gegaan; het is wel zoals het hier hoort wanneer er geen andere mogelijkheid voor fietsers ter beschikking is. Er werden vooraf hoge temperaturen voorspeld (tot 40 graden Celsius) maar het viel mee, het maximum bedroeg ongeveer 35 graden. 

Bij temperaturen van 35° hoort veel drinken gewoon erbij.

Met snelheden tot wel boven de 40km p/uur met  de wind in de rug en de licht afdalende wegen , werd er een record gevestigd door zowel de voorste alsook de tweede groep vandaag. Het tempo en de samenwerking van de mannen verliep lekker. Als een gesmeerde machine, hebben circa 10 man samen met David het hotel net voor 16.00 uur bereikt. De vorm van de deelnemers in de  groep is in het algemeen goed en het enthousiasme is er zeker ook ! Morgen is het een kortere dag (185 km.), met hopelijk alweer wind in de rug. Iedereen is veilig in het hotel in Blythe aangekomen. Morgen een nieuwe dag !

Dan zal zij ook bij de revitalisering zijn ! 

zondag 23 april 2017

Dag 1 - Costa Mesa - Palm Springs - 186,68 km




Vandaag is de tocht dan eindelijk aangevangen. Vroeg opgestaan, wat de routine zal gaan worden de komende 32 dagen, vertrek om 6.30 uur vanaf het hotel om met fiets in de hand met de voeten in de grote oceaan te gaan staan. Dit ritueel zullen we herhalen bij aankomst in Boston maar dan  bij de Atlantisch oceaan. Wij nemen dan wel een fles gevuld met water vanuit de Stille oceaan en bij aankomst in Boston, wordt deze in de Atlantisch oceaan geleegd. Je kunt maar iets bedenken !

Vroeg bij het water staan, het begin wordt ingeluid.

De tocht ging van Los Angeles naar Palm Springs over een totale afstand van 187 km. De voorspelde temperatuur van 100 graden Fahrenheit (37 graden Celsius) hebben we niet gehaald,  wel 95 graden Fahrenheit (35 graden Celsius), hetgeen overigens warm genoeg is. Dat was vooral te voelen in de namiddag toen de reflectie van de hitte uit het asfalt op onze gezichten en ledematen terugkaatste en goed te voelen was. David vergiste zich in de route maar liefst drie keer (wat eigenlijk niet ongewoon is voor hem) en heeft daardoor 35 km extra moeten afleggen, waarvan een keer op en neer een flinke  heuvel was en de laatste keer met flinke wind tegen.     

Andere kant op jongen!

Bart zat in de ‘bus’ met 2 Amerikanen die in Florida wonen. Een man van 61 jaar (Jake) en een man van 67 jaar (Scott) die beiden ongeveer 13.000 mijl per jaar (is gelijk aan bijna 21.000 km.) fietsen. Scott deed inmiddels voor de 5e keer aan onze tour  mee. Een bijzonder duo, waar we - na aankomst in het hotel om 17.15 uur - mee zijn gaan eten. 

Jake en Scott, van links naar rechts

Scott reed overigens vandaag maar liefst 3 keer lek. Vlak voor het einde reed David ook een keer lek maar los van die eventualiteiten, heeft iedereen met succes  de eindstreep behaald. Morgen een nieuwe, zonnige en warme dag.

Het kan iedereen overkomen!


Nu slapen want morgen is het ontbijt om 5.30 uur en dan zo vroeg mogelijk de woestijn in voor een tocht van maar liefst 135 mijl (217 km.) met extreem hoge temperaturen. We gaan ons best doen !

zaterdag 22 april 2017

Alle puntjes op de I

De wekker zou om 05.30 uur afgaan. Eerder opgestaan dan verwacht, is David vervolgens zo vroeg mogelijk langs het strand gaan joggen om van de eerste stralen van de zon te genieten. 

Even van het strand en de zon genieten

Na precies 10 mijl te hebben afgelegd langs de boulevard, is David terug gekomen nadat hij tussen de vroege vogels, surfers en vissers aan de pier gelopen heeft. Bij zijn terugkomst, kon de dag van voorbereidingen beginnen voor onze reis. Eerst de controle van alle fietsen. Even pauze gehad en geluncht in de lokale Taco Bell. Jaja, die heb je hier ook, naast de Mc Donald’s en de Pizza Hut. Een lekkere lunch genoten.

 ’s Middags werden wij van een vier uur durende aaneenschakeling van gebeurtenissen en andere horrorverhalen voorzien van  wat je allemaal kan overkomen tijdens de reis. De stemming onder de deelnemers veranderde langzaam van opgetogen naar bedrukt.




Om van deze lange dag te bekomen is David opnieuw even naar het strand gegaan om de laatste strandplaatjes van LA vast te leggen voor zowel zijn bucketlist als voor zijn mobiele telefoon. 

Bucketlist check, zonsondergang bij de Stille Oceaan

De avond werd met een heerlijk stuk vlees met salade in een Australisch restaurant afgerond, waar we op voortreffelijk wijze door Josh zijn bediend. Dag twee van ons verblijf is voorbij, morgen gaan wij het mee maken !

vrijdag 21 april 2017

Het voorproefje



De wekker ging af om 06.30 uur zodat David naar de kust kon gaan om te hardlopen. Na zijn terugkomst hebben wij om 08.30 uur samen ontbeten en enkele van onze medereizigers ontmoet. Vervolgens  hebben wij de fietsen uitgepakt en in elkaar gezet. Vanochtend hebben wij ook kennis gemaakt met Mike de tourleider en de overige drie begeleidsters.
In het zonnetje de fietsen in elkaar zetten

Toen  eenmaal de fietsen in elkaar waren gezet, zijn wij naar de lokale fietswinkel gegaan om onze fietsen te laten ‘finetunen’. Daar hebben wij opnieuw een reisgenoot ontmoet. Ondertussen is het ons duidelijk geworden dat de meerderheid van het fietsgezelschap rond de 60 jaar oud is waardoor Bart zich zijn 52 met jong voelt en David met zijn 32 jaar helemaal. David is dan vooralsnog niet de jongste vanwege de aangekondigde deelname van een Engelse fietser uit Londen van 27 jaar.
Fijne fietsshop en gezellige mensen!

Het werd tijd om een ritje te maken langs het strand. Wij zijn van Costa Mesa naar Long Beach, in Los Angeles, gegaan. Tijdens de lunch hebben wij kennis gemaakt met drie Amerikaanse dames, waarvan er twee Nederlandse ‘roots’ hebben. Bij ieder gesprek dat we hebben, wordt  regelmatig bewondering  uitgesproken voor de tocht die wij gaan afleggen.


Het bewijs mag wel wezen! ;-)

Het weer hier is prachtig met stralende zon, rond de 30 graden. Wat wil een mens nog meer! Op de terugweg heeft David voor het eerst nog gezwommen in de Stille Oceaan waar hij tegen de 3-meter hoge golven ging worstelen. Gevoed door nieuwe ervaringen, prachtige uitzichten en heerlijk eten, zijn wij na 85 kilometers met een voldaan gevoel terug naar het hotel gekeerd.


Wat tijd maken om van het strand te genieten

Na een verfrissende douche, hebben wij een gezonde hap gezocht, Sushi. Deze maaltijd werd op een merkwaardige manier gepresenteerd: op een lopende band die door het restaurant liep met daarop kleine bordjes van plastic. Ironisch genoeg waren de lekkerste vakken gewoon leeg. Die konden we dan wel bijbestellen bij het vriendelijk personeel. Vanwege het aangekondigde dreigement dat bij het niet geheel leeg gegeten hebben van een betreffende plastic bordje, er een boete zou worden opgelegd, hebben wij angstvallig alle bordjes die we van de lopende band namen keurig en netjes leeg gegeten.  


Tenslotte zijn wij een kopje koffie gaan drinken in een bar waar klassikale rock muziek ‘live’ werd gespeeld. Een mooie afsluiter voor de vermoeide mens. Morgen is de laatste kans om de voorbereidingen voor de grote tocht te treffen.