Dwars door America van coast to coast binnen 33 dagen op de racefiets afleggen.
Cycling from east to west, USA
Tussen 20 april en 25 mei 2017, gaan Bart Spoormakers en David Bakker op een wieleravontuur door Amerika. In 33 dagen gaan zij van Californië naar Boston (‘coast to coast’) fietsen. Dat wil zeggen dat ze samen met een groep wielrenners, ruim 5.500 kilometers op de racefiets gaan afleggen! Over de totale reis krijgen ze slechts 2 rustdagen. Het doel hiervan is een wieleruitdaging van wereldklasse aangaan, welke gekoppeld is aan sponsoring voor goede doelen!
In wielercafé “De Velosoof”
te Eindhoven, adres: Nachtegaallaan 15 te Eindhoven, wordt een bijzonderepresentatie gehouden door Bart Spoormakers en David Bakker over de
fietsavonturen die zij in 2017 hebben beleefd tijdens hun
33 dagen durende fietstocht, dwars door de Verenigde Staten van Amerika. Het is een eenmalige gebeurtenis dus mis
deze kans niet!
David en Bart onderweg (van links naar rechts)
Deze presentatie wordt door David Bakker en Bart Spoormakers gegeven.
U kunt zich voor deze
presentatie aanmelden door een bericht te sturen naar David via zijn mobiele
nummer 06-48271008. U kunt hem ook bellen of e-mailen
hiervoor.
Koffie, thee, drankjes en
hapjes zijn tegen betaling in het café verkrijgbaar.
Aan alle reizen komt er een einde, dus ook aan dit avontuur. De laatste dag is aangebroken. Vandaag is extreem vroeg begonnen gezien de afstand en de planning van de dag. Om 4.45 uur ging de wekker af. Om 05.50 vertrok Bart met de eerste groep en om 06.30 vertrok David met de tweede groep.
Onderweg, samen met Bart
De dag begon goed, ook al werd ons regenachtig weer voorspeld. Langzaam maar zeker, werd het steeds natter en kouder. David werd door de organisatie uitgedaagd om een extra klim in te plannen. Met een stijgingspercentage van circa 20%, werd de uitdaging aangenomen en vroeg in de ochtend was David door dit klimmetje goed opgewarmd. Mede daardoor heeft hij dan wel een flinke achterstand opgelopen t.o.v. de groep. Na ongeveer twee uur bezig te zijn, heeft hij uiteindelijk Bart ingehaald om vervolgens samen met hem naar de lunch te fietsen.
Mooie natuur onderweg
Desondanks het feit dat wij steeds dichter bij de drukke, bewoonde wereld komen, hebben wij bijna de hele dag op een relatief rustig gebied gefietst. Naarmate wij de kust naderden, werd het uiteraard steeds drukker met het verkeer. Na de lunch besloot Bart met de nestor van het gezelschap te fietsen om hem te ondersteunen. Na goed op krachten te komen bij de lunch, is David solo vertrokken om opnieuw de rest van de groep in te halen. Uiteindelijk is het hem gelukt om ze in te halen.
Fietsen met wind, kou en regen
Voor de lunch, was het weer al verslechterd. Hierna was het even droog maar vlak voor het einde was het weer totaal omgeslagen: wind tegen, koude temperaturen en ook nog eens behoorlijk wat heuveltjes hebben ons behoorlijk zowel mentaal als fysiek op de proef gesteld. Bij de plaats van ontmoeting ("rendez-vous") was nagenoeg iedereen volledig doorweekt en aan het rillen van de kou.
Bij een pizzeria wachten op de "rendez-vous"
Ongeveer twee mijl voor het einde, werd er afgesproken dat wij bij elkaar zouden komen alvorens het complete gezelschap samen naar het strand ging. Dat bleek een zware beproeving te zijn. Met de weersomstandigheden als die van vandaag, zouden wij allemaal het liefst meteen naar het hotel gaan. Onder het genot van een lekkere pizza, was het wachten totdat de hele groep weer bij elkaar kwam.
Na zo veel dagen van wind in de rug, lekkere zon en ideale temperaturen, zou het einde ons natuurlijk niet zomaar prijs worden gegeven. Er moest voor geknokt worden en dat deden wij ook. Door de dynamiek van de groep en het geweldige werk die het team van America by Bicycle verricht heeft, is het ons allen gelukt om de andere kant van de V.S. te bereiken. Wij hebben het Atlantisch oceaan bereikt ! Eenmaal bij het strand werd water uit het Stille oceaan in het Atlantisch oceaan gegoten als teken dat ons doel werd bereikt. Hierna was het even poseren voor de foto en dan zo snel mogelijk naar het hotel te gaan. Dit avontuur is voorbij...
Bij het Atlantisch oceaan
's Avonds werden wij met een mooie afsluiter getrakteerd. Er werd voor lekker eten gezorgd, een zeer mooie foto diavoorstelling werd gepresenteerd en uiteindelijk werden de certificaten persoonlijk uitgedeeld. Iedereen kreeg de kans om aan het woord te komen en zo werd dit onvergetelijke avontuur tot een goed einde gebracht. Met waardevolle vriendschappen, vol nieuwe ervaringen en een zeer voldaan gevoel, mogen wij morgen naar huis. Bedankt voor je leestijd en ondersteuning!
Mocht je nog het goede doel willen ondersteunen, dan kun je dit doen door op "Goede doelen" te klikken op de linkerkolom. Volg dan de instructies op de pagina. Hartelijk dank voor je steun!
Vandaag weer vroeg opgestaan gezien dit keer ons een ontbijt buiten de faciliteiten van het hotel werd aangeboden. De groep werd met de wagens van de organisatie vervoerd. Voor David was deze een mooie gelegenheid om langer uit te rusten en in het hotel te blijven totdat het ontbijt voorbij was. Bart is met de groep gegaan en bij terugkomst gaven zowel Bart als andere deelnemers aan dat er een geweldig ontbijt door David werd gemist... Keuzes maken, bij dagen als deze, hoort het gewoon bij.
Voorgevel van het ontbijtplaats
Naast het feit dat we
allemaal nar het einde zijn gaan verlangen, was de tocht van vandaag aanzienlijk lang en heuvelachtig. Dat heeft de tocht van vandaag niet minder mooi gemaakt. Het was schitterend; mooie afwisselende en gevarieerde landschappen. Het weer werkte wonderbaarlijk voor de zoveelste keer weer mee: zonnig, aangename temperaturen en bijna geen wind (tegen).
We
zijn de dag van vandaag begonnen in de stad Amsterdam, gevestigd in de staat New York, door de staat Vermont gereden en tenslotte hebben wij de staat New Hampshire bereikt, vlak voor het einde van de rit. David beleefde een van de mooiste dagen van zijn hele reis. Het terrein paste zeer goed bij hem en desondanks de relatief vermoeide benen, heeft hij door de afwisselende landschap zich op geen ene moment verveeld. Sterker nog, juist daardoor is hij rustiger gaan rijden en hij heeft er een toeristische dag van gemaakt. Bart heeft sterk gefietst en hij heeft de tocht met zijn kameraad Doug succesvol afgerond.
Door drie staten gefietst op één dag
Aan het einde van de dag werd er extra aandacht aan de nestor van het gezelschap besteed door zijn 68ste verjaardag. Daarnaast was er een extra reden om te vieren voor hem omdat dit maar liefst de 5de keer is dat hij de V.S. met America by Bicycle doorkruist! Met twee nieuwe knieën en een ijzeren wil, heeft hij duidelijk getoond dat alles mogelijk is, wanneer er vastbeslotenheid en discipline is.
Scott, samen met Doug tijdens zijn 68ste verjaardag
Morgen wordt onze laatste dag. Vroeg op, om 4.45 uur!
Vandaag begon de dag meteen goed. Gisteravond hebben wij in een glanzend nieuw hotel mogen verblijven die maar slechts 7 dagen open is! Alle faciliteiten waren modern en pico-bello in orde! Althans, dat dachten wij totdat de wekker af ging. Toen bleek dat de verlichting van ons badkamer en kamer kapot was. Het zou even duren voordat het probleem verholpen werd, dus het hotel heeft kaarsjes als tijdelijke oplossing aangeboden. Ironisch maar dan ook leuk om dit mee te maken!
Verlichte gangpad in een nieuw hotel
Vanochtend opgestaan om
06.15 uur. Vertrokken om 7.15 respectievelijk om 7.30 uur. De dag is ons
aangekondigd als gemiddeld met aan het eind van de rit een slecht wegdek; dat bleek te kloppen ! Daarvoor hebben wij dan wel - op een koude ochtendwind 's morgens na - perfecte fietsomstandigheden gehad. Het weer was goed; niet
te warm, geen regen en voornamelijk zijwind langs de groene weiden. Wij hebben langs het Eriekanaal en overige kolkende riviertjes gefietst. Vandaag hebben wij dus beiden rustig aan gedaan en van de ideale omstandigheden genoten.
Na een relatief lange dag, hadden Mark, Bart en David een flinke behoefte aan de meest lekkere huisgemaakte ijsjes van de regio. Wij moesten hard voor onze ijsjes werken gezien tussen de afgelopen stop en deze beloofde rustplaats maar liefst 30 mijl van slecht onderhouden wegen waren. Deze wegen hadden vooral slechte 'shoulders' (geasfalteerde zijkanten van de autoweg), Met weinig te beleven over dat gedeelte oplettend fietsend, hebben wij met kop aan kop werk voortdurend gaten en versleten wegdelen moeten ontwijken totdat wij uiteindelijk het ijssalon hebben bereikt.
Van een ijsje genieten, met voldoende keuzes!
De ijsjes hebben onze dag helemaal compleet gemaakt. Het was een gezellig, ontspannend moment waar wij in alle rust ervan genoten hebben. Kort hierna, kwam onze reisleider Mike aan om bij de gezelschap aan te sluiten. Helemaal trots, heeft hij ons laten zien dat hij vandaag zijn 225,000ste mijl op de fiets bereikt heeft! Hij heeft ongeveer 23 jaar hierover gedaan. Echt respect hoor! Zijn eerstvolgende doel: de maan! (inderdaad, de afstand tussen de maand en de aarde is 238,900 mijl in totaal) Om dat doel te bereiken, zal hij nog ongeveer 1,5 jaar over doen, aldus volgens Mike. Alle respect voor deze man. Hij heeft dan zeker zijn ijsje verdiend vandaag! Zo zie je maar, geen ene afstand is te ver als je de nodige motivatie en doorzettingsvermogen hebt om dat doel te bereiken.
Na zijn 225,000ste mijl te hebben bereikt!
Een mooie bijkomstigheid, wij hebben eveneens onze eigen, kleine prestatie gehad. Wij hebben de stad Amsterdam bereikt vandaag! Deze is tevens onze rustplaats voor de nacht. Morgen wacht op ons een uitdagende dag met veel meer hoogtemeters en met dan ook nog een langere af te leggen afstand.
Een afwisselend landschap is aan ons voorbij getrokken vandaag. Gedurende de hele dag heeft het in onze fietsomgeving flink geregend, maar over het algemeen regende het net voor ons. Dit had tot gevolg dat we over natte wegen hebben gereden met veel lekke banden ("flats") tot gevolg. Volgens onze informatie is het recordaantal lekke banden bij een persoon vandaag zes geweest, dat betrof de nestor van het gezelschap, Scott Alexander, die woensdag aanstaande hoopt zijn 68ste verjaardag te gaan vieren.
Bart bij het hotel met Sir David (UK),
Na enkele tegenvallers maar geen lekke banden, is Bart vandaag als eerste aangekomen in het hotel. Deze "dagzege" draagt hij bij deze op aan wijlen zijn schoonvader, Jan de Jager, die als gevolg van een herseninfarct tijdens deze fietsreis, helaas op 12 jongstleden is overleden en aan wie door Bart deze gehele fietsreis is opgedragen.
Vertrek
vandaag iets later dan gebruikelijk in verband met de – relatief – grote inspanning van gisteren in combinatie met de korte rit
van vandaag. Vertrek was om 8.15 uur voor Bart en 8.45 uur voor David. Het hotel waar we hebben overnacht is gelegen aan 'Lake Erie'; prachtige uitzichten
vanaf het hotel en de nabije omgeving.
Verblijf aan de rand van 'Lake Erie'
Vandaag hebben we te
maken gehad met het “gemiddeld” weer van de laatste dagen. Geen regen, af en toe wat zon,
niet te warm en voornamelijk zijwind. Een korte dag; voor David een belangrijke
dag, aangezien een oom van hem met zoon en dochter (neef en nicht), woonachtig
in Maryland en Virginia (ongeveer 850 km van onze locatie vandaan) hem zouden bezoeken
vandaag. Dat inspireerde hem om hard te fietsen (koppeltijdrit met David, UK) teneinde hen op tijd te kunnen
ontmoeten.
Bezoek van familie van David, aankomst bij het hotel
David is ’s middags met
zijn familie de Niagara watervallen wezen bezoeken. Na een zeer kort bezoek aan de Canadese kant van de Niagara falls, zijn zij terug gekomen naar de U.S. om een familiale wandeling langs deze imponerende watervallen te maken. Aanvankelijk was het regenachtig en de watervallen waren volledig door mist gedekt. Na een kort etentje in het Mexicaanse restaurant "Chipotle" (een van de vestigingen van het bedrijf waar zijn neef werkt), zijn ze teruggekomen voor een tweede poging. Het resultaat mocht wel wezen, een beeld kan meer dan 1,000 woorden zeggen.
David heeft een bucketlist wens met zijn familie vervuld
David was terug in het hotel om 22.30 uur. Bart heeft verder in het
hotel zijn gemak gehouden en is wezen eten bij de restaurantketen Applebee’s
met reisgenoten, Marc, Scott, Doug en Jake. Morgen weer een wat
intensievere fietsdag met nog maar slechts 4 dagen te gaan tot aan het eindstreep !
Vandaag was om diverse
redenen een speciale dag. De belangrijkste reden hiervoor was het bezoek dat vandaag aan ons zou worden afgelegd
door de heer Sander van der Lande,
eigenaar van het sponsorende bedrijf van de dag, Lande en van het merk Artifort. Gezien dit buitengewoon
genereuze gebaar, is besloten door ons om een extra sponsordag in te lassen voor Lande en Artifort.
Sander en Bart, bij de lunchpauze
Het
betrof vandaag een relatief lange dag van 220 km. Ook de wind was een factor van belang:
tegenwind het grootste deel van de dag. In de ochtend reed Bart
op enig moment verkeerd. Het resultaat: een mooie
foto voor een oude, overdekte brug ! David heeft ook verkeerd gereden, dan wel bewust om dichter bij de rand van Lake Erie te komen, een aangrenzende meer tussen Canada en Amerika waar wij voor een groot deel van de dag langs hebben gefietst.
Zowel Bart als David hebben 'verkeerd' gereden
Door de lengte van deze dag, hebben wij van de staat Ohio naar Pennsylvania en hiervan naar de staat New York mogen fietsen. In de staat Pennsylvania zijn wij gedurende slechts een korte periode geweest. Fietsend langs het meer 'Lake Erie' die aan onze linker kant was gedurende het grootste gedeelte van onze route, zijn wij uiteindelijk de staat van New York binnengekomen.
Vandaag hebben wij op maar liefst drie staten gefietst!
Desondanks het feit dat wij langs dit grote meer hebben gefietst, waren haar wateren in feite nauwelijks te zien. Dit komt doordat de dichte, beboomde natuur als een natuurlijke, beschermende muur fungeert die water en land veilig uit elkaar houdt. Uiteraard, waren er genoeg huizen en bezienswaardigheden die zich langs het water bevonden. Aan de rechter kant was er nog meer natuur te zien, maar met name uitgestrekte lokale wijngaarden. Desondanks meerdere pogingen, is het David helaas niet gelukt om een lokale fles wijn te bemachtigen voor de avondviering van deze dagetappe.
Onze route langs Lake Erie
Het doet er niet toe. Desondanks de lange afstand en zware tegenwind gedurende bijna de gehele tocht, is het Bart dan wel gelukt om samen met de heer Lande van een afscheidsbiertje te genieten. Zo werd een lange, maar dan ook mooie dag voor Bart afgerond. Voor David verliep het wat anders. Vlak voor aankomst bij het hotel, heeft David een lekke band gehad. Dit komt doordat een kleine 15 kilometer voor aankomst aan de bestemmingsplaats, zijn achterste buitenband geheel versleten was.
Sander van de Lande en Bart samen met een glaasje bier
Aan het begin van de dag was het nog intact maar door de kleine steentjes aan de rand van de weg, werd zijn buitenband tot aan de binnenste draden versleten. Het is al een wonder op zich dat hij zo ver gekomen is. Een paar minuten nadat hij lek heeft gereden, rijd Paam bij David langs met de volgauto van het supportteam. Voordat David überhaupt 'help' kon zeggen, had Paam al een nieuw wiel voor hem klaarliggen! Binnen de kortste tijd was hij alweer op weg naar de finishlijn toe. Dat noemen wij eens een echte en degelijke pitstop. Kudos voor Paam, die door haar enthousiaste teamsupport, David en overige deelnemers vakkundig van onprettige situaties haalt !
Paam, altijd paraat voor ons team
Morgen is opnieuw een bijzondere dag, dan wel in het bijzonder voor David. Meer hierover wordt in de blog van dag 29 verteld. Tot aan die tijd, nog een prettig weekend toegewenst.
Driessen
Verf en Rivez Assurantiën en
Risicobeheer
Gezien het gegeven dat
voor vandaag een (relatief) korte rit op het programma bestond, mochten we
vandaag “uitslapen”. De wekker gezet om 6.15 uur; ontbeten en vertrek om respectievelijk 7.30 uur en
8.00 uur. Wij hebben vandaag een zeer afwisselende, en wederom prachtige route gehad.
Plaatjes van Bart, onderweg
Op geen enkel moment hebben wij ons verveeld op deze dag. Door de afwisselende landschaap vloog de tijd voorbij en binnen de kortste tijd waren wij opnieuw bij het hotel. Vandaag in het bijzonder ondervonden wij dat de plaatsen waar wij langs gefietst hebben, nergens mee te vergelijken zijn. De unieke eigenschappen van een land zo breed als Amerika zijn dus duidelijk naar voren gekomen.
Chipmunk, een Amerikaanse eekhoorn (plaatje uit internet)
Veel bochten, natuurgebieden, wateren aan beide kanten van de weg en veel meer levende dan dode dieren ('roadkill') langs de weg hebben onze dag kleurrijk gemaakt. Het meest opvallend diertje was de 'chipmunk', een minuscule eekhoorn die telkens onder onze wielen dreigde te rennen maar op een veilige afstand is gebleven. Zo hebben wij ze in hun eigen leefgebied mogen bewonderen.
Plaatjes van David, onderweg
Bart is goed in vorm en aan de beelden te zien, heeft hij een goede fietsdag gehad. David had goede benen. De rust van de dag van gisteren heeft hem goed gedaan en al vroeg is hij voorop gaan fietsen. Zijn compagnon David (de Engelse boer) haalde hem snel in en samen zijn deze twee kanonnen de hele dag voor de rest van de groep gebleven. Deze tour is uiteraard geen wedstrijd maar deze jongens blijven competitieve 'jongens'. Desondanks de snelheid op de fiets, werd er voldoende tijd genomen om van de nabije omgeving en natuur te genieten. Zo hebben wij deze mooie foto's kunnen maken.
Fietsend, op een voormalige spoorlijn
De laatste 20 kilometer
van de tocht zijn door ons afgelegd op een – echt waar –
schitterend, kaarsrecht aangelegd en onderhouden fietspad. Bij aankomst aan het hotel werd ons verteld dat dit fietspad een soort corridor is die op een voormalige spoorlijn werd aangelegd. Deze spoorlijn doorkruist de stad terwijl wij geen enkele last van diens drukte hebben gehad. Zo is duidelijk te zien hoe natuur en mens met elkaar goed overweg kunnen door een positief en vooruitstrevend beleid.
Proost! op een heerlijk, ontspannend dagje
Vroeg naar bed want voor
morgen staat een lange route op het programma. Maar liefst 220 kilometer wachten op ons af. Morgen is de langste route van dit avontuur. Wij zullen het meemaken. De wekker gaat om 5.20 uur af; dus uitslapen is er morgenvroeg niet bij. Vandaar voor ons althans, welterusten !
’s Morgens de
gebruikelijke routine: opstaan om 6.00 uur en ontbijten. Eerste groep vertrekt om 7.00 uur en de tweede groep om 7.30 uur. De vooruitzichten voor
vandaag zijn goed. Voor het eerst in lange tijd, hebben wij een bewolkte dag gehad ! Geen/nauwelijks regen; mooie temperatuur van 25 graden en een zijwind of af en
toe wind mee. Na de lunch breekt de zon door (zie sponsorvideo).
Het begin van de dag
De dag
verliep verder goed. Met een opfrissende bui vroeg in de ochtend, konden wij voor even de zonnige dagen achter ons laten. Het was een goede afwisseling. Het landschap was mooi;
zeer veranderlijk en steeds groener. Je merkt dat we langzaam aan meer in de bewoonde
wereld terecht komen. Vooralsnog, hebben wij door natuurgebieden gefietst waar nauwelijks auto's of bevolking te zien was. De omgeving waarin we vandaag
fietsten, is echter dichter bevolkt dan de omgeving
waarin we tot enkele dagen geleden rond fietsten. Er is een degelijk contrast tussen de woestijnen van Arizona, de lege vlakten van Kansas en de bouwlanden van Missouri. Een fietsgenoot van ons zei, "Het lijkt steeds meer op de heuvels thuis, in Engeland."
Bart, voor een van de alleenstaande huizen onderweg
Typisch
is dat we – overigens niet uitsluitend vandaag – langs heel veel woningen
fietsten met een enorme voortuin. De man – vaak samen met de vrouw – des huizes
zie je regelmatig (samen) op een grasmaaier waarop je kunt zitten. Het gras van bedoelde
voortuinen is over het algemeen prachtig onderhouden. Tijdens de lunch hebben wij eveneens bij een beschermd gebied naast een dam mogen bijkomen. Op dat moment was het zonnig en heerlijk om midden in de natuur bij te komen.
Rust, zowel fysiek als mentaal tijdens de lunchpauze
Er zijn snelle, maar dan ook rustige dagen. De 'kanonnen' van de groep hebben unaniem besloten om rustig aan te doen vandaag. Gedurende de hele dag werden de remmen op de benen gehouden. Voor sommigen was dit een noodzakelijk herstel, voor anderen was dit het juiste moment om andere reisgenoten beter te leren kennen en voor David was deze een dag van bezinning; even alleen fietsen door de natuur en heuvelachtig gebied maakte hem denken aan de voorbije dagen van dit avontuur.
Mike tijdens de sprintjes op heuvelachtig gebied
Vlak voor het einde haalde hij de reisleiders Mike en Karen in. Hierna werd er even op die heuvels 'gespeeld' om zo over de laatste bultjes te sprinten. De laatste inspanningen voelden bij Mike en David goed aan. Om 14.25 uur kwamen Bart, David, Mike en Karen ongeveer gelijktijdig aan bij het hotel. ’s Middags heeft Bart nog wat vrije tijd gehad, lekker gegeten en is op tijd naar bed gegaan. David nam de gewoonlijke 'siesta' om wat extra krachten op de doen voor de rest van de dag.
Paviljoen de Warande en RSW Accountants en adviseurs
Vandaag zijn wij op normale tijd opgestaan. De wekker ging om 05.45 uur af. Kort na zessen ontbijt gehad en voor het vertrek de dagelijkse bijeenkomst bijgewoond. Wij hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om tijdens de briefing van vanochtend onze sponsorvideo te maken.
Bij de tiende staat, Ohio
Kort na het vertrek vanuit het hotel, ongeveer 2 mijl (3,3 kilometer) verder, hebben wij maar liefst de 10e staat van de in totaal 15 staten bereikt. "Hello, Ohio !". Het vervolg van de tocht verliep prima. Het weer is ons opnieuw goed gezind en zelfs de wind werkte deze dag in ons voordeel mee. Wij zouden een rustige, relatief langzame rit hebben vandaag maar al gauw werd het anders. De eerste 66,00 km had de kopgroep een gemiddelde van maar liefst 35,00 km/u behaald.
Selfie bij de eerste rustplaats
Bij aankomst aan de eerste bevoorradingspost, was er een lokale rivier waar gevist kon worden. Prachtige natuur, kenmerkend voor het gebied waar wij ons in bevinden. Het wordt steeds groener. Ondanks de toenemende drukte die waar te nemen is, naarmate wij dichter bij de oostkust komen, hebben wij vandaag voornamelijk over landelijke weggetjes gefietst. Het wegdek was perfect aangelegd en goed onderhouden.
Onze lunchplaats, met beschutting van de zon
De tweede en laatste stop van de dag hadden wij nabij een van de vele begraafplaatsen die wij gedurende deze reis gepasseerd hebben. Op het moment van aankomst was het ruim 32 graden in de zon dus wij konden wel wat beschutting gebruiken. Enkele mooie en grote bomen gaven ons de nodige schaduw waaronder wij van onze lunch konden genieten.
Matt, Doug, Mark en Bart (van links naar rechts)
Ondanks een omleiding van circa 5 mijl (8 kilometer), hebben wij verder een fijne rit gehad. Met steeds oplopende windkrachten (tot windkracht 5) op de rug, zijn wij bijna letterlijk het hotel in gewaaid. Er waren momenten waarop wij met relatief weinig moeite, snelheden van boven de 40 km/u konden bereiken. Al met al, de dag met een lekkere maaltijd en een heerlijk ijsje bij de lokale ijssalon afgesloten. Morgen hebben wij te maken met meer hoogtemeters en waarschijnlijk met enkele plaatselijke buien. Nu is het tijd om goed uit te rusten voor de uitdagingen van morgen.
Vanochtend hebben we – althans diegenen van de fietsers die
daar interesse in hadden, waaronder David en Bart, in totaal 6 van de 15
deelnemers en reisleider Mike – als eerste
bezigheid, na het ontbijt, een bezoek gebracht aan een (montage- en
assembleer-) bedrijf waar onder meer frames van titanium voor wielrenfietsen
worden geproduceerd. Op verzoek van de klant in kwestie kan de uiteindelijk af te leveren fiets, die specificaties krijgen
die de klant in kwestie wenst. Het bedrijf heet Roark en is gevestigd in Lebanon, Indiana. Het was interessant om dat – fietsliefhebbers als
we zijn – te mogen aanhoren en de betreffende processen van dichtbij te mogen zien.
www.roarkcycles.com
Vertrek naar Roark was om
7.00 uur en om 8.30 uur waren we terug bij het hotel. Aansluitend vertrek voor
de dagtocht van een gemiddelde lengte. Tijdens
onze eerste pauze stonden 2 personen van de Amerikaanse diabetesbelangenvereniging
klaar om een van onze deelnemers, Matt, te interviewen. Matt is zelf 53 jaar
oud en Matt’s vader is op 53-jarige
leeftijd overleden als gevolg van diens diabetes, type I (hetgeen betekent dat
je van het gebruik van insuline afhankelijk bent) omdat hij op die leeftijd een
fataal auto-ongeluk heeft gehad als gevolg van het buiten bewust zijn geraakt
zijn door een te laag bloedsuikergehalte (een zogenaamde hypo). Toen Matt weer op pad ging, is blijkbaar de naam van Bart kenbaar gemaakt aan bedoelde twee personen en is Bart vervolgens door hen
geïnterviewd over zijn Diabetes, type I en hoe de fietsreis zijn
bloedsuikergehalte beïnvloed.
Interview van Bart over de ziekte diabetes
Vervolgens werd de tocht van vandaag voortgezet.
De tocht zelf was vandaag relatief eenvoudig. Goed weer, zijwind en goede wegen. De omgeving waarin we fietsten was adembenemend mooi, vergelijkbaar met de polder in Nederland. In het plaatsje Cambridge kwamen we een bijzondere muurschildering tegen, voor stellende de trein waarin Lincoln’s dode lichaam in
1865 werd vervoerd, nadat hij was vermoord (de zogenaamde “funeral train”). De
muurschildering is gemaakt in 2015, als herinnering 150 jaar later.
Bart, voor de 'funeral train' van Lincoln, 150 jaar later
Vervolgens zijn we ’s avonds gaan eten met zessen
in het zogenaamde Texas Steak House, waarbij ook aanwezig was een vriend van
Doug, die zo aardig was ons te vervoeren vanaf het hotel naar voormeld
restaurant, met ons mee te eten en ons weer thuis te brengen. Het is altijd fijn om nieuwe mensen te leren kennen en zo onze levens van verhalen, levensgebeurtenissen en ervaringen van anderen te verrijken. Het eten werd uitstekend geserveerd en de bediening was minstens zo goed.
A. Jansen B.V. en Wesselman Accountants en Adviseurs
Opstaan om 5.45 uur. Vanaf 6.00 uur ontbijt. De eerste groep vertrekt om
7.00 uur en de tweede groep om 7.30 uur. De weersvoorspellingen zijn redelijk
goed: een warme, zonnige dag en een zijwind zijn ons voorspeld. Die
voorspelling blijkt achteraf goed te kloppen, behoudens de wind; die komt niet de hele dag van de
zijkant maar ook af en toe van voren, wat de rit wat lastiger maakt. De totale afstand van bijna 195 km zijn redelijk snel afgelegd. Vandaag passeren we ook weer eens de grens met een nieuwe staat: Indiana. De
klok gaat (voor het laatst) een uur vooruit.
Indiana, de negende staat die wij passeren deze reis!
De landschap verandert behoorlijk snel. Naarmate wij de Oosterse kust benaderen, wordt het steeds drukker en soms ook mooier. Wij passeren vele riviertjes, groene weiden en vele beboomde, wellicht beschermde gebieden die ons met hun schaduwen over de weg verwelkomen. Tussen al dat groen, ondervinden wij ons steeds vaker, in kleine dorpjes waar wij doorheen fietsen. Wat het meest opvalt, zijn de mooie en zeer goed onderhouden gazons van alle huizen langs de weg. Dat geeft ons een prettig gevoel i.c.m. met het weer die ons voorbestemd werd.
Kleine en dus ook wat grotere 'riviertjes'
Morgenvroeg gaan we – voorafgaande aan
de dag – een fietsfabriek bezoeken. Vertrek om 6.50 uur.
In Memoriam: Jan De Jager
"Mijn lieve schoonvader Jan de Jager,
is na een kort ziekbed, op 78-jarige
leeftijd overleden als gevolg van een herseninfarct, hem
overkomen op 28 april jongstleden, tijdens
mijn fietstocht. Ik draag mijn fietsreis bij deze heel graag aan hem op, mede
om zijn herinnering levend te houden."
~ Bart Spoormakers ~
Onderstaand treft ueen foto van hem aan, evenals de tekst die is
vermeld op zijn rouwaankondiging.
Vandaag hebben we het Drakenbootfestival Helmond, dat wordt georganiseerd door Rotaryclub Helmond Regio en wordt gehouden in en rondom het kanaal te Helmond in het weekeinde van 4 en 5 juni 2017, gepromoot. Kom dat zien en meemaken ! Een prachtig spektakel voor en door Helmond; bezoekt u svp de betreffende website voor verdere informatie.
Verder is vandaag in het sponsorfilmpje aandacht besteed aan de twee goede doelen, die door ons zijn verbonden aan ons fietsavontuur. Voor het bijdragen aan een van de doelen (of aan beide doelen), voor de goede orde: elke euro is meer dan welkom, wordt u verzocht even op deze website te kijken onder het hoofd: Goede Doelen om na te gaan hoe u uw bijdrage kunt storten. Wij zelf en de twee betreffende goede doelen: MAF en het Jeugdfonds van Phileutonia zijn u bij voorbaat enorm dankbaar.
Over de fietsdag:
Vandaag was een korte fietsdag. Om die reden zijn wij veel later dan normaal mogen opstaan, om 07.00 uur. Om 08.30 vertrok de eerste groep met Bart en de tweede groep om 09.00 uur. Het weer was wederom uitstekend en tot ons geluk, hebben wij wind mee gehad gedurende het gehele traject.
Rechte, mooie wegen met wind in de rug
Door de korte afstand van deze rit was het letterlijk een zondagsritje. Met name vanwege de wind hebben wij ons rustig gehouden tot aan de lunch. Door het goede wegdek en de rechte wegen, hebben wij in het tweede gedeelde wedstrijdjes gehouden met elkaar. De dag vloog zo voorbij. Bart is samen met Doug en de andere David (de Engelsman) als eersten bij het hotel gekomen; voor Bart leverde dat een nieuw dagrecord op: 33 km. per uur. Na het middagdutje, de gezamenlijke bijeenkomst (de briefing) en het avondmaal, hebben wij ons rustig gehouden als voorbereiding voor de volgende fietsdag. De rit van morgen zal dan ook langer en uitdagender zijn dan vandaag; de klok gaat morgen bij het passeren van de grens met Indiana ook weer een uur vooruit.
Na 12 dagen achter elkaar te hebben gefietst, hebben wij onze tweede en wederom laatste rustdag van dit avontuur gehad. Het is een warme, mooie dag om te fietsen maar onderhoud van de fiets is ook belangrijk. Sommige deelnemers hebben bezoek van hun families gehad. Dan, een van de deelnemers werd door zijn vrouw bezocht. Zij heeft een auto geregeld en samen met het Engelse gezelschap zijn ze naar de stad gegaan waar hij lang gewoond heeft, St. Louis. Daar hebben ze een honkbalwedstrijd bezocht, waar ze zich in de hitte hebben vermaakt.
Daarna zijn ze naar de hoogste metalen 'boog' ter wereld gegaan, een indrukwekkende constructie van roestvrij staal waar je van binnenuit tot aan de top kan klimmen. Er werd ons verteld dat een man met zuignappen aan handen en voeten vanaf de buitenkant die beklimming gedaan heeft, een echte 'daredevil', die uiteindelijk gearresteerd werd hiervoor. Zo zijn ze dus met mooie verhalen teruggekomen van hun dagje uit.
Hoogste roestvrijstalen boog ter wereld in St. Louis
Na een lekker en rustig ontbijt is David naar de lokale fietswinkel gegaan. De lagers van de 'bottom bracket' oftewel, de trapas van de zijn fiets, waren versleten. Het was een goed excuus om weer op de fiets te zijn en wat meer van de omgeving te zien. Na een zoektocht naar de juiste fietswinkel, is hij bij 'Doctor Bike' terechtgekomen, waar zijn fiets tot op detailniveau is onderhouden. Ondertussen heeft hij gezellig praatjes gemaakt met de klanten en de mecanicien. Het resultaat mocht er wezen, zijn fiets rijdt weer als een 'zonnetje'.
David op zijn 'witte paard' bij het Capitool
Na het onderhoudsbeurt, zowel fysiek (Bart) als mechanisch (fiets van David), zijn wij allebei terug naar het hotel gegaan waar de gewoonlijke 'siesta' werd gehouden. Tenslotte was er relatief weinig te doen in de stad. Er werd dan wel een "Fat ass 5 km run" gehouden. Ja, deze naam zegt alles, gedurende het gehele parcours kon er uitgebreid worden gegeten en gedronken. Degenen die daar geen zin in meer hadden, konden rechtstreeks naar de pub gaan die de race gesponsord heeft.
Wij zijn bij het hotel gebleven, waar opnieuw een uitgebreid buffet werd klaargelegd. Daar hebben wij uitgebreid gebruik van gemaakt. 's Avonds is Bart met een aantal reisgenoten bij een sushichef gegaan en David is gaan sporten (ja, alweer inderdaad). Wij hebben allebei op een eigen manier de rust en ontspanning opgezocht. Morgen weer een dag, van de overigens resterende 12 fietsdagen van deze avontuurlijke reis.
