Dag 19 - Kirksville - Quincy (Illinois) - 145 km

Today Helmond rides for:

Ariza

Vandaag stond een relatief korte route op het programma. Om 6.00 uur opstaan. Ontbijt vandaag op een andere locatie dan het hotel. De eerste groep vertrekt om 6.45 uur en de tweede groep 30 minuten later; we ontmoeten elkaar in de ontbijtlocatie. Na een uitgebreid ontbijt naar keuze gaan wij op pad. 

Gezellig ontbijten voor het vertrek

De dag begon (en eindigde) bewolkt; het heeft niet geregend en de temperatuur was vandaag aangenaam. Zeg maar: gemiddeld Nederlands fietsweer. Het landschap was glooiend; constant heuvel op en heuvel af; heuvels van een lengte tussen de heuvels in Zuid-Limburg en de Ardennen in. Gezien de inmiddels opgedane ervaringen, de opgebouwde routine en de lengte van de reisafstand, was  het voor ons beiden vandaag een relatief eenvoudige dag. Bart heeft grotendeels van de dag alleen gefietst. Uit overige deelnemers is het duidelijk gebleken dat zijn conditie beter wordt. 

David op zijn fiets bij binnenkomst aan Quincy

David heeft grotendeels met David gefietst (nee, het is geen spelfout). De Engelse 'kippenboer' die hetzelfde heet als onze 'David', heeft een akkerland van maar liefst 143 hectaren. De kern van zijn inkomsten vloeit voort uit de ruim 4 miljoenen kippen die hij samen met andere vennoten bezit. Met een drukke baan als die van hem, is het knap dat hij vooralsnog tijd maakt voor deze reis. Hij is eveneens een van de sterkste deelnemers van onze gezelschap en beide David's zijn aan elkaar gewaagd. De Engelse David is echter een 50-plusser en dus een zeer sterke figuur!

André, door een zeer mooie wijk in Quincy

Bij het derde, en laatste gedeelte heeft landgenoot André zich aangesloten bij de eigenaardige duo. Door een goede wisselwerking tussen klimmen, de kop overnemen en elkaar uit de wind houden, waren alle drie relatief snel bij het hotel. Het meest opvallend bij binnenkomst aan Quincy, waren het aantal gerenoveerde en alleenstaande huizen langs de weg. De architectuur dateert uit de vroege 1800 tot aan medio 1900; deze huizen in het bijzonder, zijn zeer goed onderhouden. In Nederlandse termen, waren deze prachtige villa's die allicht elk, een paar miljoen dollar waard zijn. Het was duidelijk, wij bevonden ons aan de andere kan van de Mississippi rivier.

David bij de Mississippi rivier na het avondmaal

Zo’n 10 kilometer voor het einde passeerden we wederom een staatsgrens. Eerst de rivier de Mississippi over en daarna zijn we in de nieuwe staat Illinois en de stad Quincy terecht gekomen. Vervolgens zijn we vroeg in de middag in het hotel aangekomen; beiden een siësta gehouden en ’s avonds uit eten geweest. Morgen weer een nieuwe dag!

Bart bij de grensovergang van Missouri naar Illinois

Dag 18 - Cameron - Kirksville - 190 km

Today Helmond rides for

Lande & Artifort

Inmiddels is dit onze routine; om kwart voor 6 gaat de wekker af, om 06.00 uur ontbijten en om 07.00 uur vertrekt Bart met de eerste groep. Een half uur later, vertrekt de tweede groep met David om 07.30. De tijden variëren van dag tot dag maar vandaag was geen uitzondering op de regel.

Op weg naar de "Duizendheuvelenweg"

Één woord: 'duizendheuvelenweg'. Zo werd de route van de afgelopen twee dagen omschreven en feitelijk, wordt het laatste gedeelte van de tocht van vandaag ook zo genoemd. Niet voor niks, want het gaat de hele dag door, op en af. Sommige deelnemers ervaren dit als erg vervelend. Voor anderen, was het juist ideaal terrein. Die korte klimmetjes hielden maar niet op tot aan het einde van de rit.

De route verliep prima voor ons allemaal. Er was veel natuur te zien, helaas ook veel dieren die dood aan de kant van de weg of op het wegdek zelf lagen. Van kleine zoogdieren zoals dassen, eekhoorns en wasberen tot aan grote vogels, zoals gieren, waren te bewonderen. David reed bijna over een slang die de weg overstak. Het hoogtepunt was het moment waarop onze fietsgenoten een kaaiman schildpad tegenkwamen. Zij wilden dit dier in nood van de weg halen maar kennelijk had het beestje andere plannen; die viel gewoon zijn fiets aan ! (uit eigen verdediging uiteraard)  

Ondanks de lange rit van gisteren, had David bijzonder goede benen vandaag. Op een bepaald moment was hij niet meer bij te houden door de anderen. Door de prachtige natuur, het zeer goed aangelegd wegdek en de zuivere zuurstof die voortdurend aanwezig was en de ideale weersomstandigheden, was dit een van de beste dagen die David op zijn fiets beleefd heeft. Uiteindelijk heeft hij het hotel met een gemiddelde snelheid van 33 km/uur om 14.30 uur bereikt. 

David onderweg, bij het laatste rustmoment

Bart evenals de overige deelnemers kwamen iets later aan in het hotel, wat er eigenlijk helemaal niet toe doet. De hele dag zijn we gewaarschuwd voor mogelijke bliksem en hevige regenval maar op de ene of andere manier, werd ons dit onheil bespaard, tot 16.00 uur. Pas op het moment waarop iedereen veilig in het hotel was, kwam de storm op ons af. Kort en krachtig: hevige buien en bliksem, die dus net niet over de deelnemers zijn los gebarsten. Wij mogen dankbaar zijn. Veilig en voldaan, mogen wij gezamenlijk aan tafel van elkaars gezelschap en de goede afloop genieten. 

Martin, Scott en David (fotograaf: Bart)

Dag 17 - Topeka - Cameron (Missouri) - 195 km

Today Helmond rides for:

- ACB International 

- De Wit (Don Quichotte)

- Van den Nieuwenhuijzen Auto’s 

- John Bongers Tandartspraktijk 

- Maatschap Kaakchirurgie Elkerliek ziekenhuis 

Vandaag om 6.00 uur de wekker; ontbijt en 7.00 uur vertrek van de eerste groep en 7.30 uur vertrek van de tweede groep. Er is ons van te voren verteld rekening te houden met veel korte stijgingen en dalingen vandaag; nou dat hebben we geweten. Het was eigenlijk de gehele dag op en af. De stijgingen waren over het algemeen net iets te lang om met een redelijke aanloopsnelheid de betreffende beklimming te kunnen volbrengen zonder al te veel verbruik van energie. 

Ochtendplaatje, rivier van Missouri

Na ongeveer 20 kilometer bereikten we het punt (ingeschat door tourleider Mike) waarop de helft van de route (totaal 5500 kilometer, dus de helft is dan 2750 kilometer) is afgelegd door David en Bart).

Bovenstaande foto’s  getuigen daarvan. Dit moment moest natuurlijk gevierd worden! De organisatoren van de route hebben ons op een lekkere cupcake getrakteerd.

 

De helft van onze fietsavontuur is bereikt

Na  ongeveer 90 kilometer werd vandaag de grens bereikt tussen Kansas en Missouri, nadat we relatief lang in de staat Kansas (5 dagen om precies te zijn) hebben gefietst.

 

Aan de grens bij Missouri

Na de hele dag op zeer mooie glooiende heuvels te hebben gefietst die ontzettend veel op zowel Zuid-Limburg als op Berg en Dal lijken, kwamen Bart en David gezamenlijk aan en hebben dat gevierd met een ijsje gevierd bij McDonalds. Het was een mooie dag, ook al werd het voor ons best lastig gemaakt door de hitte en het aantal hoogtemeters die zijn afgelegd. Daarnaast heeft vandaag de relatief hoge mate van luchtvochtigheid (in tegenstelling tot de vorige, warme dagen) een rol gespeeld bij de beoordeling van de moeilijkheidsgraad van de rit van vandaag. 

Samen van een welverdiend ijsje vieren

Morgen is een vergelijkbare dag met betrekking tot de afstand. Het aantal hoogtemeters zal minstens twee keer zo veel zijn. Goed uitrusten dus en ons op een nieuwe dag ons ook mentaal voorbereiden.

Dag 16 - Abilene - Topeka - 175 km

Today Helmond rides for:

- De Wit,

- Cialona Expo

- Remat Chemie

- Profero Cosmetics 

- Kantoorefficiency Nico Berkers

Vandaag: om 6.00 uur opgestaan (het lijkt inmiddels bijna elke dag op uitslapen!) Ontbijt en vervolgens vertrek van de eerste groep om 6.50 uur en de tweede groep een half uur later. Inmiddels de laatste gehele dag in de staat Kansas. We rijden vandaag naar de hoofdstad van de staat Kansas, Topeka. Het weer is wederom schitterend. Een aangename temperatuur in de ochtend van ongeveer 15 graden en ’s middags tussen de 25 en 30 graden Celsius.

's morgens onderweg, rollende heuvels

’s Morgens tijdens de eerste pauze, waarvan we er vandaag drie zullen hebben, (afhankelijk van de afstand zijn het er dagelijks twee of drie) nemen wij enkele foto's voor onszelf en onze sponsoren bij een relatief oude, verlaten dorp, "White City", genaamd achter degene die dit dorpje gevestigd heeft: de heer F.C. White die een spoorwegofficier was.

Sponsorfoto bij "White City - Kansas"

Het landschap ziet er vandaag wat meer afwisselend uit dan de laatste dagen. De route die we afleggen gaat over – overigens goed begaanbare – binnenwegen; het verloop van die wegen is over het algemeen glooiend. Teneinde de krachten zo goed mogelijk te verdelen is het dan ook zaak om een balans te vinden tussen enerzijds zodanig hard afdalen dat je zo weinig mogelijk krachten nodig hebt om na de daling omhoog te komen en anderzijds niet te hard omhoog te fietsen voor het geval de eerdere daling niet voldoende energie heeft vrij gemaakt om eenvoudig omhoog te komen; je moet immers altijd energie overhouden voor de volgende combinatie: afdaling – beklimming. 

Dat ging ons beiden goed af vandaag. David was rond 14.30 uur binnen en Bart om 15.00 uur. Door deze omstandigheden, heeft David immers een KOM (King of the mountain) score behaald op een app, genaamd Strava. Dat heeft hij samen met zijn fietsmaat, Andrew, bereikt. Hij was dus de snelste 'allertijden' tot nu toe in een bepaald 'segment' (onderdeel van de weg). Daar werd hard voor gewerkt.

Andrew onderweg, op weg naar de KOM

Mike, hoofdbegeleiding van de tour en tevens mecanicien, adviseerde Bart met klem zijn fietsketting te vervangen, na inmiddels ongeveer 2700 km te hebben gefietst. In het hotel was een alleraardigste man aanwezig, die enkele deelnemers van de fietsreis meenam naar een grote fietswinkel waar fietsbenodigdheden konden worden gekocht. David en Bart gingen beiden mee en kochten wat er nog nodig was op dat moment. De klikplaatjes van de schoenen van David waren in het geheel versleten. Gelukkig had deze fietswinkel de zeldzame plaatjes die David nodig had voor zijn schoenen.

David tijdens een rustmoment onderweg

Morgen wordt in het begin van de ochtend het midden van de fietsreis bereikt (op een aantal kilometers van tot nu toe in totaal, 2.750 !), dat wordt gevierd. We zijn benieuwd !!!

Dag 15 - Great Bend - Abilene - 206 km

Helaas door een slechte internetverbinding bij het hotel,

 geen sponsorvideo. Onze excuses hiervoor.

Vandaag hebben wij een wat langere route op het programma staan nadat we twee relatief rustige dagen hebben gehad. Om 6.00 uur op, ontbijten en vertrek om 6.50 uur. Omdat Bart nog niet geheel klaar was om 6.50 uur zijn de 3 andere betrokkenen die tot de eerste groep behoren, reeds vertrokken op het moment dat Bart om 6.55 uur buiten verschijnt. Hij kan dus pas later vertrekken. Dat wordt uiteindelijk voor Bart om 7.15 uur. De tweede groep vertrekt om ongeveer 7.30 uur.

Het landschap voor de eerste 100 km

Het is een prachtige dag, zonnig met een lekkere temperatuur tussen de 25 en 30 graden. Wij hebben zij- en rugwind. Ondanks het moeite kost om vooruitgang te boeken gedurende de eerste 100 km door de stevige zijwind, verliep dit gedeelte voor David en Bart prima! David heeft solo gefietst.

Tijdens de lunch bewonderen wij de 'laarzen' van Mike

Bart is na de lunch een aantal uren gaan fietsten met de nestor van het fietsgezelschap, Scott, die met een wat lager tempo fietst dan dat van de overige fietsers. Gezien de verbeterde conditie van Bart, gaat dit langzamer dan het eventueel zou kunnen. Voor David verloopt het vlekkeloos en af en toe ook roekeloos doordat hij met windkracht 3 op de rug rijdt. Lekker snel en bijna moeiteloos dus.

David aan het crossen door wegwerkzaamheden

Wat verder vandaag de aandacht trok was het ontelbare aantal “Jaknikkers”, geplaatst op graslanden waar we langs reden. Bedoelde jaknikkers pompen olie op. Opgepompte olie wordt opgevangen in een aparte tank en vervolgens verkocht. Geen wonder dat de benzineprijs in de VS zo goedkoop is, 2,00 dollar voor 3,5 liter !

Plaatje uit internet, kenmerkend voor onze dag

Naarmate wij steeds meer dalen, verandert het landschap van een kale, woeste en westerse woestijn naar die van een warme, subtropische vlakte waar steeds meer groen te zien is. Zeer uitgestrekte en immense akkerlanden bekleden de vruchtbare gronden van dit lager gelegen gebied. Door moerassen tot aan kleine riviertjes en vele kleine diersoorten, wordt onze tocht een stuk minder eentonig gedurende de laatste 100 km.

Prachtige groenvelden

Na een korte douche, wordt het tijd om te gaan eten. In de nabijheid van het hotel zijn er geen restaurants te vinden, op een na. Dit restaurant maakt onderdeel uit van het hotel achter ons. Bij binnenkomst weten wij niet wat ons overkomt. Het is een tijdmachine die ons naar de achttiende eeuw brengt. Prachtig geklede vloeren, versierde muren en deftig geklede serveersters maken het plaatje compleet. Eenmaal aan tafel vinden wij verfijnde, zilveren bestek. Het eten is een vreemde mix van gefrituurde kip met 'gravy', gepureerde aardappel en verschillende soorten salades. Toch smaakt het eten prima ! Eenmaal terug naar de 21ste eeuw, gaan wij terug naar ons hotel om goed uit te rusten voor een nieuwe fietsavontuur.

Dag 14 - Dodge City - Great Bend - 150 km

Today Helmond rides for:

Phileutonia Jeugdfonds & MAF (Mission Aviation Fellowship)

Twee goede doelen nader toegelicht

David en Bart hebben ieder een goed doel uitgekozen dat zij ondersteunen en welke doelen, op basis van shirtsponsoring en donaties in het kader van onze fietsreis, zullen worden voorzien van de geldmiddelen die door donateurs en sponsoren ter beschikking zijn en/of worden gesteld.

Van alle binnen gekomen - en hopelijk nog binnen te komen – geldmiddelen gaat elke Euro naar het betreffende goede doel naar keuze van de shirtsponsor en/of donateur, behoudens de kosten voor aanschaf van de shirts, waarop sponsoren staan afgedrukt en de kosten van bedrukking van de namen en logo’s van de sponsoren, welke kosten, als enige kostenpost, in mindering zal komen op de binnengekomen sponsorgelden.

1. Jeugdfonds van Phileutonia

Phileutonia, de Helmondse muziekvereniging met de langste historie, opgericht in 1850, heeft ten behoeve van haar jeugd en haar aankomende jeugd, een jeugdfonds in het leven geroepen. U zou Phileutonia, haar jeugdfonds en Bart zelf, een enorme dienst bewijzen door blijk te geven van uw sympathie middels overboeking  op het op deze website onder de beschrijving van de Goede doelen, vermelde rekeningnummer NL60RABO0316690589 t.n.v. Stichting Steunfonds van de Koninklijke Stadsharmonie Phileutonia onder vermelding van: Road to America 2017 - sponsoring door "naam en achternaam en/of bedrijfsnaam". Elke euro is meer dan welkom !!!

2. MAF (Mission Aviation Fellowship)

Er zijn gebieden waar wij niet eens van gehoord hebben maar deze zijn vaak plaatsen waar oorlog, hongersnood of natuurrampen uitbreken en er weinig aan gedaan kan worden. Dit komt doordat deze gebieden zeer moeilijk bereikbaar zijn. Vanuit Nederland is het moeilijk om zelf naar deze gebieden af te reizen maar MAF biedt uitkomst hiervoor. Deze organisatie zendt vliegtuigen over de gehele wereld uit om landen in nood van het evangelie, medicijnen, voedsel en overige noodvoorzieningen te voorzien. Het is relatief weinig wat wij voor ze op afstand kunnen doen maar met iedere euro die aan dit goede doel wordt besteed, wordt er dan ook hoop en liefde over moeilijk bereikbare gebieden verspreid. U kunt MAF rechtstreeks ondersteunen via onze actiepagina of door een bedrag over te maken naar rekeningnummer NL23INGB0007158982 t.n.v. Born to Succeed o.v.v.: Sponsoring voor MAF door "naam en achternaam / bedrijfsnaam". Elke euro is meer dan welkom !!!

Over de dag zelf

Opgestaan om 5.30 uur. Ontbeten om 6.00 uur. Om 6.50 uur eerste lading van de koffers, om 7.00 uur de briefing en om 7.30 uur vertrek van eerste groep. De tweede groep vertrekt om 7.45 uur.

De weersvoorspellingen blijken te kloppen, het is prachtig en de wind komt uit de juiste richting(en). Betere omstandigheden kun je bijna niet bedenken. De route gaat geleidelijk, vals plat omlaag.

Vroeg in de ochtend, samen met André en Mark

We zullen vandaag maar een stop hebben, op een locatie die wordt beschouwd als het midden van de VS, wat betreft de reisafstand tussen New York en San Francisco. Deze bezienswaardigheid mag natuurlijk niet onopgemerkt blijven! Het is tijd voor een foto uiteraard. Wij zijn halverwege America maar het duurt nog even voordat wij halverwege dit avontuur zijn doordat wij enigszins steeds meer noordwaarts blijven fietsen en dus extra mijlen (of kilometers) richting Boston gaan afleggen.

Halverwege Amerika!

Tevens was er op die locatie een museum te bezichtigen, waar onder meer de fiets was te bewonderen waarmee in de jaren 50 van de vorige eeuw, een Amerikaanse jongen die maar liefst 19 jaar oud was (?!) en zelfstandig van New York naar Kinsley, de helft van de VS in afstand heeft afgelegd. Uiteraard, baas boven baas ;-). Wij mogen ons bevoorrecht verklaren gezien de omstandigheden waarop deze toertocht wordt afgelegd. Respect voor deze jonge man!

De fiets waarop de heer Spring Jr. over de helft
van America gefietst heeft
op 19-jarige leeftijd.

Om ongeveer 13.30 uur kwam Bart aan in het hotel. David is nog even blijven hangen bij het hoogste uitkijkpunt van Kansas, een ijsje gaan eten met Mike en Mark (reisleider en fietsgenoot) nadat Mike een lekke band had en voordat hij naar het hotel ging, is hij samen met Mark naar de lokale fietswinkel gegaan. David is uiteindelijk om 15.30 uur bij het hotel gekomen. 

Just another day at the office for Mike, thank you sir!

Desondanks deze mooie dag, waren wij allebei redelijk moe en zoals het gewoonlijk is bij zowel Bart als bij David, werd er na het fietsen een 'siesta' gehouden. Gelukkig was er vandaag tijd ervoor. Voor de rest van de dag hebben wij een beetje ons gemak gehouden. Morgen staat immers een wat langere route op het programma. Zojuist hebben wij te horen gekregen dat er veel tegenwind kan worden verwacht. Hieronder zie je de vlakte waarop wij vandaag hebben gefietst.

Als je dacht dat Nederland vlak was...

P.S. Meer foto's over de heer Spring Jr. en onze dag zijn op onze Facebookpagina te bewonderen. 

Dag 13 - Liberal - Dodge City - 130 km

Today Helmond rides for:

Drakenboot Festival Helmond
(3 en 4 juni 2017)

Sponsorfilm op de locatie waar de Dalton Gang zich ophield.

Speciaal voor deze dag wordt door Bart en David het Drakenboot Festival te Helmond via eigen shirtsponsoring gepromoot - een prachtig evenement dat wordt georganiseerd door Rotaryclub Helmond Regio voor Helmond en voor al diegenen die niet in Helmond woonachtig zijn. Geniet gewoon van een hele leuke en gezellige dag, of van een compleet weekend op 3 en 4 juni aanstaande. Zie hun website voor mogelijkheden voor deelname aan de race zelf en/of voor sponsorpakketten.

Toen David en Bart  gisterenavond tijdens de dagelijkse “briefing” de fietslengte van deze dag werd aangekondigd (130 km), moesten we stiekem een beetje in ons vuistje lachen. Met de weersvoorspelling: droog, mooi weer en zijwind, indachtig, verheugden we ons al een beetje op een vrije middag. Om 6.15 uur opstaan: ja, ja, u leest het goed, wij mochten uitslapen! Om 6.45 uur de eerste groep (waaronder Bart) de koffers laden en om 7.00 uur aan het ontbijt. De tweede groep (waaronder David) kwam een half uur later aan, bij het lokale pannenkoekenhuis. Wat een luxe!

Bij het pannenkoekenhuis, ´s morgens

Het ontbijt werd vanochtend niet in het hotel genuttigd maar in het zogenaamde Pancake restaurant, waar we allen op kosten van de organisatie, van pannenkoeken konden genieten, alsmede van al het overige dat ook maar enige connectie zou kunnen hebben met eieren. Vertrek van de eerste groep na het ontbijt was om ongeveer 7.45 uur. David vertrok samen met André, een andere Nederlands deelnemer veel later gezien de verrassende uitbundigheid van de specialiteit van de dag. 

André, een van de snelste deelnemers

Vandaag zouden we maar een stop hebben gezien de lengte van de reisdag. Ongeveer twee uur later, kwamen wij bij de bevoorradingsplaats die tevens als lunchplaats dienende ('brunch' zou deze stop in feite beter omschrijven). Gezien het feit dat we nogal wat pannenkoeken te consumeren hadden gekregen enkele uren tevoren, hebben wij maar slechts enkele hapjes genomen. De plaats van de lunch was tevens de plaats waar de Dalton Gang (indien u dat niets mocht zeggen, denkt u aan de Daltons uit de strip Lucky Luke) zich op hield in de jaren 70 van de 19^e eeuw. Er is aldaar een heel museum aan geweid, inclusief de verzinsels van de bouwers van het museum, aldus onze gids Mike.

Het huis met een ondergrondse tunnel voor de ontsnapping

Na de lunch ging Bart mee, althans voor een gedeelte van het vervolg, met enkele van de “grote jongens” van de fietstocht, David en André (een Nederlander die in Zwitserland woont en werkt en daarnaast, heel veel wielrent door deel te nemen aan vele fietsreizen over de hele wereld). Zodoende kregen wij van de overige deelnemers de bijnaam, Team Flying Dutchmen.

The Flying Dutchmen

Na een half uur moest Bart iets inhouden want hij was toe aan zijn bloedsuiker meet – en eetmoment. Voor de resterende kilometers reed Bart alleen, overigens met veel plezier en ook in een hoog tempo.

David en André kwamen in een record tempo, iets eerder aan dan Bart in Dodge City. Het hoge fietstempo van de deze jongens zal vast te maken hebben gehad met het feit dat er zo veel calorieën ingenomen werden bij het ontbijt door die reusachtige pannenkoeken die werden aangeboden.

"El Capitan" verwelkomt ons in Dodge City

Om 12.45 uur was Bart binnen. "El Capitan", het beeld dat je verwelkomt in Dodge City, een longhoorn stier, waarvan er in de zeventiger en tachtiger jaren van de 19^e eeuw vier miljoen in de VS zijn binnen gebracht uit Mexico, is op onderstaande foto vast gelegd met 2 van de 3 Engelse fietsers.

Marc, Andrew en Bart

Aldus konden David en Bart beiden van een eerste echte siësta genieten. David sliep voor het eerst ruim twee uur om weer op krachten te komen na de race van vandaag. Hierna gingen Bart en David samen naar het lokale museum Boot Hill die gebouwd is rondom Wyatt Earp, een icoon van het Wilde Westen. Het Boot Hill Museum verkreeg deze naam door het feit dat er een kerkhof op een heuvel werd geplaatst, waar immers een van de slachtoffers van Wyatt Earp ligt. Het idee hierachter is dat hoe hoger op de heuvel iemand begraven werd, des te dichter bij de Hemel deze persoon zou zijn en dan ook waarschijnlijk vergeving zou vinden voor de zonden die door hem of haar zouden worden begaan. Bijna alle lijken die daar liggen hebben een gewelddadige dood gevonden.

Dagje Dodge City van Bart en David

Vervolgens smakelijk gegeten bij een “echt” Italiaans restaurant (geen "Pizza hut" dus) in de gezelschap van Doug, Jake en Scott. Wij hebben ook nog smakelijk gelachen om de Donald Trump-video die destijds is gemaakt en uitgezonden in het tv-programma Lubach, van welke video de strekking was: "America first, but can we (Holland) dear Mr. President, be second best ?" Onze Amerikaanse reisgenoot Doug, die zelf 4 jaar in Den Haag heeft gewoond en die video op zijn telefoon had, presenteerde die video waar we allen om hebben zitten lachen. Daarna ging Bart verder zijn gemak houden, wasje doen en David ging in het hotel zowel fitnessen als zwemmen.

Tot morgen allemaal !

Dag 12 - Dalhart - Liberal (Kansas) - 182 km

Today Helmond rides for:

Kuijpers en Crowe Horwath, Foederer

Vandaag om 5.15 uur de wekker gezet; om 6.00 uur aan het ontbijt; de eerste groep koffers geladen om 6.50 uur en om 7.00 uur de briefing voor de dag. Om 7.30 uur vertrek van de eerste groep en om 8.15 uur vertrek van de tweede groep.

De staat Texas zoals wij het van vroeger kennen

Vandaag fietsen we in maar liefst 3 staten. In tegenstelling tot de weersverwachting zoals die tot gisteren luidde voor de dag van vandaag, lijkt het toch mee te gaan vallen, dat houdt dan in: geen tegenwind  (zoals we die gisteren in ruime mate hebben mogen meemaken) maar zijwind; en zo was het ook vandaag met een mooi schijnende zon ! Al vrij snel verlaten we de staat Texas en komen aan in de staat Oklahoma.

 

Overgang van Texas naar Oklahoma

We hebben vandaag twee maal een stop gehad; de tweede stop (na ongeveer 125 kilometer) hield tevens de lunch in. Vervolgens weer de weg op. Vandaag geen, zogenaamde, Interstates (dat zijn in feite de snelwegen zoals wij die in Nederland kennen) maar wel veel highways (twee- of vierbaans wegen waaraan zich ook stoplichten kunnen bevinden). In zijn algemeenheid gesproken wordt er op deze highways iets minder snel gereden, maar het verkeer dat er overheen raast is natuurlijk hetzelfde. Wij als fietsers gebruiken op de wegen, de zogenaamde "shoulder" (dat is dan op de Interstates de vluchtstrook en op de highways, of overige wegen, de smalle of wat bredere strook, gelegen naast de rijstrook voor auto’s, motoren en vrachtverkeer). De deelnemers aan het verkeer gedragen zich – over het algemeen – zeer voorkomend !

De 3de staat van de dag!

Tegen het einde van onze dagrit passeren we de grensovergang tussen Oklahoma en Kansas, waarna David en Bart gezamenlijk met enkele andere fietsgenoten samen aan zijn gekomen in ons hotel, gelegen in de plaats Liberal Kansas (heeft u er ooit van gehoord ? Wij van te voren  niet in elk geval  !) om ongeveer 16.00 uur. Het was wederom een prachtige dag !

Vlak voor de aankomst, teamfoto!

Voor David was het ook een geweldige rit. De dag ervoor had hij veel bij de fietswaaiers gewerkt en er verzuurde benen aan overgehouden. Al enkele dagen speelt zijn linker kuit een pijnlijke rol tijdens het fietsen. Dit komt door al die korte klimmetjes op de glooiende highways. Daarom besloot hij vandaag, gezien die omstandigheden, om een hersteldag in te lassen. Samen met zijn fietsgenoot Mark (alias Daz) hebben ze de meest toeristische rit tot nu toe gehad. En ja, er lag echt sneeuw in Texas! 

Herstel, tevens toeristische dag van David

Bij temperaturen van circa 10 graden, lagen nog kleine sneeuwbanken langs de weg, als resten van de storm van afgelopen weekend. Een ander, veel duidelijker en schokkend beeld van de effecten van de storm, zijn de gebroken en gevallen elektriciteitsmasten langs de weg over een lengte van meer dan 10 mijl. Om de kreet van Texas nog even te noemen: "Don't mess with Texas!"

Dag 11 - Tucumcari - Dalhart - 155 km

Today Helmond rides for:

Vescom & IntoAction

Opstaan om 5.15 uur. Ontbijt om 6.00 uur en de 1^e groep (waaronder Bart) vertrekt om 6.50 uur. Tijdens de eerdere briefing voor de dag van vandaag wordt ons door Mike vertelt wat het probleem vandaag zal gaan worden: de wind. Bart vertrekt met een groep van (in totaal) 5 personen.

Het gezelschap van Bart! (gedeeltelijk, door de wind)

Een van de vijf is een Amerikaanse deelnemers die het deelnemen aan een groep niet geheel snapt. Het is dan immers de bedoeling dat je – ieder om de beurt – een ongeveer even lang stuk fietst. Dat begreep de man in kwestie niet geheel. Als een dolleman reed hij door het groepje heen. Uiteindelijk heeft deze man, Ted genaamd, in de middag op moeten geven voor de dag. Ook Scott, onze deelnemende nestor van (nog) 68 jaren jong, die inmiddels voor de vijfde keer deze reis onderneemt, heeft vandaag voor de eerste keer op moeten geven. 

Dit alles was te wijten aan de hoge windsnelheden. Naarmate de dag vorderde, nam de windkracht toe. Bovenstaand filmpje mag daarvan getuigen zijn. Windkrachten van 5 tot 7 vielen ons ten deel vandaag: gedurende de hele route van 155 kilometer stond de wind ons tegen. Dat viel behoorlijk zwaar en was hard werken. Moe maar voldaan zijn we aangekomen.

Ondanks het harde werk en felle windstoten, werd er vooralsnog tijd gemaakt om het een en ander in beeld te brengen, zoals bijvoorbeeld onderstaande machine. In de VS is nagenoeg alles wat wij tegen komen van XL-formaat. Onderstaand machine is geen uitzondering op de regel. Dit is een machine die Bart tegen kwam waarmee het land wordt geïrrigeerd.

Dit machine strekt zich tot aan de verte toe.

Uiteindelijk was dan de eindbestemming van vandaag in zicht: het plaatsje Dalhart. Een bord verwelkomde ons; dat leek ons een mooi fotomomentje. Er stopte een auto voor de drie leden van ons resterende fietsgroepje; de chauffeur van die betreffende auto vertelede vol trots dat hij de enige wielrenner in de plaats Dalhart was (inwoneraantal: 7920). Hij was zo vriendelijk om voor het groepje van Bart onderstaande foto te maken.

Doug, Jake en Bart (van links naar rechts)

Smakelijk gegeten vervolgens in het enige, in de aanwezigheid van het hotel, bestaande restaurant, waar onderstaande foto is genomen. Daar hebben wij van een echte Texaanse maaltijd mogen genieten. Eten waar wij al vanaf het begin van de reis over hadden. Deze wens werd vervuld. 

Samen aan tafel in een Texaans restaurant

Dag 10 - Las Vegas - Tucumcari - 176km

Today Helmond rides for:

Driessen Verf & Rivez  Assurantiën en Risicobeheer

Vandaag was een dag als geen andere, een dag waarin alles klopte. De dag ervoor was een ware beproeving voor zowel Bart als David. Bart had uiteindelijk aan het einde van de dag meer energie dan David. Voor David werd het iets te veel en hij kwam behoorlijk vermoeid bij het hotel aan. 

Nu was het anders, het weer was perfect. Het zou een relatief korte route zijn met veel afdalingen en het asfalt waarop wij gereden hebben was prachtig aangelegd. Het gebied waar wij langs hebben gefietst, waren de grasvelden van de hoge vlakten van de Verenigde Staten, tot mijlen ver was er niets te zien of te horen, alleen de natuur, zingende vogels en hier en daar een vlinder die ons voorbij vloog. 

Op de hoge vlakten van de VS

Bovendien, halverwege de rit werd voor ons geconstateerd dat wij vandaag de eerste 1,000 mijl hebben afgelegd ! Dat wil zeggen dat wij bijna een derde van de de totale reisafstand hebben afgelegd. Het was uiteraard een moment dat niet onopgemerkt kon blijven. De koplopers, waaronder David, hadden een ruime voorsprong opgebouwd doordat een samenwerking was opgezet door David samen met de derde Nederlander, die deel uitmaakt van het reisgezelschap, genaamd André. Samen met André heeft David een zogenaamde koppeltijdrit gereden: het was een perfecte samenwerking gegeven de ideale omstandigheden. De fietsgenoten die aan het wiel bleven hangen van David en André hadden hier maar een zin voor: "They're mad !" (ze zijn gek ) Hierna kwam een groot deel van de overige renners langs voor een mooi fotomoment. 

Historisch moment bij de 1,000ste mijl!

Na deze pauze werd er nog steeds goed samengewerkt. Deze keer met de jongste van de groep, Andrew, een jong Engelse triatleet die voor zijn leeftijd ontzettend veel reist en zeer veel levenservaring heeft. Samen met zijn vriendin, plannen ze om volgend jaar naar Australië te gaan. Hij is een ware levensgenieter. Andrew was de snelle afdaler, David de klimmer. Samen hebben wij alle voorlopers ingehaald en hebben wij weten te voorkomen dat de kern van de groep ons zou inhalen.

Twee snelle jongens die genieten van de reis

Eenmaal bij de lunch was het even wachten totdat deze klaar was. De samenwerking werd ondertussen met een ijsje gevierd. Na lekker en gezellig te hebben gegeten, zijn wij met een hele groep voor de laatste 30 mijl vertrokken. Deze keer waren wij met z'n vijven. Het was een fijn gezelschap. Door een uitstekende samenwerking, hebben wij ondanks de tegenwind, een zeer mooie tijd en gemiddelde snelheid neergezet (32,1 km/uur). Wij waren allemaal best trots op onszelf.

Welkomstdetails bij het hotel, wat een service!

Bij aankomst om 14.26 uur bij het hotel, bleek dat er een traktatie voor ons was klaar gezet: een overheerlijk buffet van allerlei soorten fruit, snacks en lekkernijen waar wij uitbundig gebruik van hebben gemaakt. Wat een heerlijke aankomst ! Zoals mijn Nederlandse fietsgenoot zei, "It feels as if we are in Heaven!". Om dit gevoel te bevestigen, maakte David een foto van zijn horloge, die de hoeveelheid inzet voor de dag toont, 700% ! Zeer passend bij deze dag. Tijdens een zalige dutje, was het even wachten op Bart.

Zelfs de cijfers spreken voor deze dag

Onze "Lone ranger" (Llanero solitario) Bart had een vrij zware dag. Bijna over de gehele afstand van deze dag, heeft hij solo gereden. "Llanero solitario" was een tekenfiguur en tevens actieheld die door het wilde westen van Amerika rechtvaardigheid probeerde te brengen op zijn moedige paard; hij trotseerde vlakten zoals wij die ook getrotseerd hebben, altijd alleen.  Heel toepasselijk! Hij heeft deze afstand netjes afgelegd en ondanks zijn vermoeidheid, heeft hij de eindstreep gehaald !

Bart en zijn team, de "Llanero solitario"

Na een welverdiende rust voor Bart, zijn wij uiteindelijk met een groep samen bij het lokale restaurant gaan eten. Geen fastfood, maar een waar steak restaurant die goed aanzien had. Niet voor niks! Het eten was verrukkelijk maar bovendien, zoals onze Engelse reisgenoot Mark zei, "Food tastes better, when in good company." (Het eten smaakt altijd beter in goed gezelschap). Onze dag kon niet meer stuk. Morgen weer een dag!

Dag 9 - Albuquerque - Las Vegas (New Mexico) - 220 km

Helmond rides today for:

Franke & Aswa Keukens

Vanochtend vroeg uit de veren (welke dag niet ?) om 5.00 uur. Om 5.50 uur heeft Bart, als deelnemer van de eerst vertrekkende groep, zijn koffers al in de bus moeten plaatsen. Om 6.00 uur ontbeten en om 6.45 uur is de eerste groep (waaronder Bart) vertrokken. De tweede groep, waar David deel van uit maakt, is vertrokken om 7.10 uur.

's morgens vroeg op pad

Vandaag dus een lange dag met ook redelijk wat hoogte meters (2,500 meter in getal) voor de boeg. Het weer zat mee; zowel van te voren alsook bij aankomst in Las Vegas (New Mexico). Inmiddels is ons gebleken dat de VS (minstens) twee steden kent onder dezelfde naam "Las Vegas". Wij bleken te overnachten in de kleine variant van het echte “Las Vegas” in Nevada; de variant zonder casino’s. Dit Las Vegas is een soort doorreis dorpje midden in het wilde westen, waar truckers, motorrijders en auto liefhebbers even een pauze kunnen nemen, net zoals wij als fietsers in feite doen.

Las Vegas (New Mexico), een ander Las Vegas dan we hadden verwacht.

Kenmerkend voor deze dag, was het feit dat wij de mooiste locatie tot nu toe hadden voor onze lunchpauze. De lokale brandweerlieden van Santa fé (een van de dorpen waar wij doorheen zijn gefietst), hebben de deuren van hun brandweerkazerne voor ons geopend. Dat was heel fijn, aangezien wij voor het eerst, in alle rust, met ons gezelschap  aan tafel konden lunchen. David was met de voorste groep bij de lunchplaats aangekomen. De eerste groep had flink doorgereden en lag daardoor aardig op schema. Na de lunch, zou David op Bart wachten; David heeft in tussentijd  van een dutje op de grond van de kazerne mogen genieten.

Een van de mooie beelden bij de kazerne

Vanaf het begin van  de rit zijn wij op zeer mooie beelden van de natuur getrakteerd. Door de hoogte en ligging van dit gebied t.o.v. de evenaar, zijn wij door een prachtige vallei gefietst die omgeven is door prachtige, licht beboste bergketens. Achter ons kon je besneeuwde toppen zien en voor ons, konden wij in de verte meerdere, alleenstaande bergformaties waarnemen, gaan waar wij mogelijk langs en doorheen zouden fietsen. Voor degenen die David goed kennen, was deze plaats een soort terugkomst voor hem naar zijn geboorteplaats, Cochabamba (Bolivia) da  overigens ook in een vallei ligt. 

Het was net alsof David terug thuis was

Ook merkwaardig voor deze dag, was de sneeuw die uit de storm van twee dagen geleden was gevallen. Deze was nog steeds terug te zien op meerdere plaatsen waar wij doorheen gefietst hebben. Inmiddels was het ruim 15 graden Celsius maar de sneeuw lag er nog ! Geweldig om te zien, leuk om ermee te spelen. Althans, onze Mike, de reisleider, heeft dat tevergeefs geprobeerd  toen hij een sneeuwbal naar het achterste van David gooide. 

Even met sneeuwballen spelen, midden in de zon.

Kortom, ondanks de lengte van deze dag en de moeite die het ons gekost heeft om de tocht te volbrengen, hebben wij een voldaan gevoel aan de dag overgehouden. Tot onze verbazing, had het hotel met ons hongergevoel rekening gehouden en zijn wij met een heerlijke aardappelsoep met koud water/ranja en een kaneelbroodje verwelkomd. Om deze dag nog mooier af te sluiten, heeft Bart goed voor David gezorgd toen hij eten voor hem bracht naar de hotelkamer. David was immers dusdanig vermoeid, dat hij besloot in het hotel te blijven om bij te slapen, Bart ging samen met enkele reisgenoten bij een Vietnamees restaurant eten. Moe maar voldaan, was iedereen om 19.00 uur binnen. Na wat gezellige gesprekken, zijn wij uiteindelijk redelijk op tijd gaan slapen.

Tot morgen!