Dag 7 - Gallup - Albuquerque - 217 km

Helmond rides today for:

Paviljoen De Waranda & RSW Accountants en adviseurs

Vanochtend ontbeten rond 6.30 uur. De eerste lading van de koffers zou plaats hebben om 6.50 uur, aangezien de dagelijkse briefing plaats had om 7.00 uur, waarna de eerste groep (waaronder Bart) zou kunnen vertrekken direct aansluitend aan de briefing. 

Het weer en weg bij vertrek

Tijdens de briefing werd ons meegedeeld dat de eerste groep pas zou mogen vertrekken om 8.00 uur om te voorkomen – in verband met de temperatuur net rond het vriespunt  - dat er om die reden  ongelukken zouden kunnen gebeuren. Om 8.00 uur vertrok Bart met enkele reisgenoten en David met de overige reisgenoten om 8.15 uur. Halverwege de rit hebben wij langs de Continental Divide, de plaats waar scheiding wordt gemaakt tussen de richting van de wateren die uit de bergen komen, naar West of Oost. Een prachtige canyon met brede uitzichten om weer krachten op te doen!

Continental divide, een van de mooiste uitzichten van de dag

We hadden een lange tocht voor de boeg ! Het eerste gedeelte ging prima, alhoewel ons lagere temperaturen waren voorspeld dan gisteren. Vanaf de lunch werd het weer steeds slechter. Ondanks de uitdaging die we voor de boeg hadden wist David vandaag een nieuw persoonlijk snelheidsrecord te vestigen. Met geleende aerobars, heeft hij een solo tijdrit gereden over de gehele rit. Zijn gemiddelde snelheid was uiteindelijk : 32,5 km/uur over de totale lengte van 215 km. Bart had ook een mooi gemiddelde tot aan de lunch (halverwege de dagrit).

Onderweg, met dreigende wolken in het zicht

De lunchpauze van ¾ uur voor Bart was zodanig lang dat hij als laatste van de groep voor het tweede gedeelte op pad ging.  Doug, een Amerikaanse deelnemer die als een na laatste vertrok vanaf de lunchlocatie en met wie Bart had afgesproken dat hij hem zou in halen, heeft Bart niet meer gesproken tijdens het vervolg van de rit. ’s Middags dus veel regen, hagel en zelfs sneeuw gehad. David was aan de top van een van de laatste bultjes toen de hel los barstte. Hij moest nog een flinke afdaling met hagel, sneeuw en tegenwind trotseren met snelheden van circa 50 km/u bij de afdaling. Een echte uitdaging maar dan ook prachtig om te ervaren. 

Ondanks al dat onheil, hebben we het allemaal gehaald ! Aanvankelijk, kort na het gedeelte waar het gesneeuwd heeft, hebben de meeste rijders een verkeerde afslag genomen tot aan de volgende rustplaats. Na even zoeken midden in de storm, kwamen wij bij de rustplaats terecht. Zo konden wij bij een lokaal restaurant even warm worden en tot rust komen voor de laatste beklimming en afdaling tot aan Albuquerque (een stad van een kleine miljoen inwoners). 

Bart, de laatste held binnen, om 19.15 uur

Na een warme douche, zijn we met met een kleine gezelschap aan tafel gegaan waaronder Doug en Matt ook zatten. Bij deze een kort verhaal over deze twee reisgenoten: Doug heeft in de jaren negentig vier jaar in Den Haag gewoond, in verband met het werk dat zijn echtgenote verricht heeft voor het Internationaal Strafhof in Den Haag. Af en toe probeert Doug heel trots een Nederlands woord uit te spreken, wat hem overigens minder succesvol af gaat. Overigens is er nog een tweede Amerikaanse deelnemer, Matt, die in Den Haag gewoond heeft, een jaar in zijn geval. Matt rijdt ook met een sponsordoel: geld verzamelen voor onderzoek naar diabetes. Matt’s vader, diabeet, is een aantal jaren geleden met zijn auto verongelukt vanwege een te lage bloedsuiker, dus als gevolg van diabetes. Zo kom je het een en ander te weten over de deelnemers: dat schept ook verbinding. Morgen de eerste rustdag !